Arefe Günü Öncesi
Israrla çalmakta olan zil sesleri. Ardı ardına. Uykumda mı! Beynimin içinde mi! Gözlerimi açtığımda seslerin saatlerden ve cep telefonundan geldiğinin ayrımına vardım. Tembellikle yatağın içinde döndüm. Yorganı bacaklarıma doladım. Uykunun tatlı derinliğine bıraktım kendimi. Ama Hanife’nin “Haydi kalk, arabayla gideceksin diye hiç kalkmaya niyetin yok galiba!” uyarısıyla kendime geldim. Ne oldu, eşyaları ne zaman düzenleyeceksiniz, akşam şirket yemeği var diyorsun, Bengisu’nun akşam yüzme kursu var, hep bir araya nasıl gelip de Bu gece Karamürsel’e yola çıkacağız diye şaşkınlıkla sordum. Meğer Hanife erkenden kalkmış, valizlere giysileri yerleştirmekteymiş. Onu da alalım, bunu da koyalım! Hırka, kazak, bere, kaşkol, eldiven, iç çamaşır, çorap, kaban derken küçücük valizde yer mi kalır! Elimi yüzümü yıkadım. Çocuklar hala uyuyor. Felix’de kırmızı renkli yatağında. Kıyısı köşesi yırtık pırtık. Kendisi parçaladı onu. Kafasını yatağının kıyısına koymuş uyukluyor. Ara sıra gözlerini açıp bana bakıyor. Kızların sesini duymadıkça yerinden kalkmaz. Ama Bengisu’nun sesini duyunca başlar miyavlamaya. Adeta yalvarır, ağlar. Gel beni al diye.
Kısa sürede giyindim. Bu sabah yeni kıyafet. Kışın kıyafet değiştirmek bana zor geliyor. Dokunan olmasa bir hafta giyerim aynı giysileri. Berem, eldivenlerim ve atkım bir çantaya. Kitaplarım ikincisine. Bir de not defteri. Botlar üçüncü torbaya. “Hanife arabanın ruhsatı neredeydi!”. Onu da iç cebe. Gözlük, arabanın anahtarları, sigara paketi ve çakmak. Cep telefonu. sayısal fotoğraf makinesi, bilgisayar ara kablosu, dizüstü bilgisayarının üstüne konulacak. Kızlar onu çantasına yerleştirecekler. Şarj gerecini ve kabloları ile kamerayı, Hanife yanına alıyor. Dışarıda yağmur başlamış. Ben “Nike” kirli beyaz “kanvas” yürüyüş ayakkabılarımı giyiyorum. Onlar rahat. Bir haftadır giydiğim, dokuz yıllık, emektar “Northern Extreme” botlarım sağ ayak başparmağımı örseledi. “Bizi bırak artık” diyorlar ama kimin umurunda. Yeni bir çift bot kaça biliyor musunuz? Servet vallahi! Ayakkabı dükkanındaki her hangi bir çalışan bir bot ederi kadar aylık almıyordur. İnanın bana.
Yola çıkıyorum. “Şirintepe-Mersincik Mahallesi” köprü altı yol kavşağı. Çamurlu sular hep yol üzerinden akıyor. Yan tarafı hemen dere. “Çınarlı Dere”. Düzenli ve uzun soluklusu biz Türklere yakışmaz. Derenin kıyısından gelen sular dahi caddeden yerleşim yerlerine doğru akmakta! Böylesi daha doğru. Mazgalmış, akakmış, altyapıymış. Bunlar bize göre işler değil. Koskoca devlet görevlileri böyle basit işlerle mi uğraşacaklar! Mercedes, BMW, Jeep ve benzeri araçlarla gittikleri sitelerin yollarında sorun yok ki! “Nihat Erim Caddesi”nde ilerleyip, “Çenesuyu” trafik ışıklarından D-100’e giriyorum. Şirintepe üst geçit altında, yolun geliş yönünden bir minibüs yolun gidiş yönüne geçiyor! İkili yolun arası engelle kapatılmamış burada. Kuruçeşme, Cezaevi ve SSK-Yenidoğan. Trafik rahat ve akışlı. Sıkışma yok. Gültepe kavşağından kırmızı ışıklara yakalanıyorum. Sonrası, Seka önü, Heykel, Eski Garajlar, Yeni Cuma Camii ve Leyla Atakan Caddesi girişi. Hep yeşil ışıklar. Ta Bekirpaşa Sapağı’na dek.
Biraz benzin almam gerek. Poğaça. Gazete. Akşam depoyu doldurmamız lazım (1). Ama Hanife’nin kredi kartıyla. Onun kartının hesap kesimi yeni oldu. Biz ödeyebileceğimiz kadar harcama yapıyoruz. “Kenan Işık”ın bilgi yarışması programı “Kim 500 milyar kazanmak ister!” adlı programa, dün akşam çıkan, 1988 yılı Üniversite Giriş Sınavı birincisi, bir banka çalışanı gibi değiliz. Kazandığı 17 milyar lirayı kredi kartı borçlarını kapatmak için kullanacakmış! Neden böyle diye merakla soran Kenan Işık’a verdiği yanıt da harikaydı doğrusu bayanın. “Cahillik işte!.” Yola çıkıyorum. Trafik sıkıştı ve ağırlaştı. Binek araçlar ve servis otobüsleri. Hep yolun sol ve orta şeridindeler. Kentsa Sapağı’ndan sonra yol temiz olacak. Sulu sepken benzeri yağmur sürüyor. Tekerlerden çıkan çamurlu zerrecikler camlara yapışıyor. Sürekli sileceklerle temizlenmesi gerek. Köseköy ışıklarından sonra otoyola giriyorum. Gişelerde her çalışan uyuyor olmalı. Ortalıkta kimseler yok. En sağdaki gişede bilet kalmamış. Bakan yok. Bakacak, ilgilenecek görevli yok. Geri çıkıyorum. İkinci gişede Allah’tan var. Otoyola giriyorum. Yol sakin şimdilik. Önümde ilerleyen araçları ayırmak zorlaşıyor. Tekerlerinden çıkan çamurlu pus, görüntülerini bulut benzeri sarmalamış. Yol yer yer su tutmuş. Kasvetli, sıkıcı, puslu sisli bir hava var. Bu yağış biçimi sürüş için tehlikeli. Yollar kaygan ve çamurlu. Kir pas. Yağ. Maşukiye Sapağı, Sapanca yol ayrımı, Uzunkum dinlenme parkı ve Arifiye üst köprüsü. Bilecik Yolu’nun geçtiği otoyol kısmı. İleride Sakarya Sapağı var. Hızımı kesiyorum. Dönüş tam bir kıvrım yapıyor. Üç yüz altmış derece. İki gişede de kuyruk var. OGS (2) tarafında kimse yok. Sözde bu sistem yaygınlaştırılacaktı. Ama “kazları yolma yöntemi” olunca iş tavsamıştı.
“Sapanca Belediyesi”. Başkandan bayram tebriki (3)!. Başkan beni tanımaz ki! Listeye girmiş olmam, onun basın danışmanı olan Sinan Karaağaç nedeniyle olmalı. Onunla Sapanca’yı görüntülemeye çalışırken tanışmıştım (4). Bilgili, kültürlü ve Sapanca’nın dünü ve bugünüyle yakından ilgili birisiydi. “Ketsa Yapı Kooperatifi”nden (5) Ayşegül hanım telefon etti. Kooperatif yönetiminin Şubat ayında bir toplantı yapacağını ve daveti bana aktarmak için benden bir faks numarası istediğini söyledi. Verdiğim faks numarama mesajı geçti (6). “Tahsin Koç”tan “Zamanda Yolculuk; Derince” yazıma yorum gelmişti. Teşekkür ediyor, yazıyı zevkle okuduğunu söylüyordu. Yazıyla ilgili bana ilk dönenlerdendi kedisi (7). “Kurban Bayram Tebriği” mesajları akmaya başladı. Henüz kimseye bir tebrik iletisi gönderemedim. Bir sürü kişiden bayram tebriği geliyordu (8). “Orhan Emir” in bayram tebrikine yanıt verdim ve onun da bana yanıtı oldu (9). Belçika’ya yerleşen “Müge Özmerzi”ye de bir ileti göndermiştim (10). O da evinde bir sürü konukla bana yanıt vermeye çabalamış. Sağ solun (11). “Ramazan Köftecisi”nde köfte (12). Kerem Dedeler, Murat Özön, Erdem Peren ve ben. Benim ücretimi Kerem Dedeler ödemeyi önceden kabullenmiş ve üstlenmişti (!). [Murat Özön]’ün yanında nakit para yoktu, cebimde kalan son nakit parayı, 20 milyonluğumu, ona vermiştim borç olarak. Ama Kerem Dedeler de para çekmemişti. Sonuçta parayı tümden [Murat Özön] ödemiş oldu. “Kemal Yazıcı ve Necdet Şentürk baş başa. TMEM’den Mustafa Diker, Belçika TMEM’e gönderilen ve şimdi Türkiye’de olan Emin Ataç, ve çalışma arkadaşları. Başka bir masada Oğuz Aydın ve arkadaşı.
“Bordro Dağıtımı” yemek arasında yapılacaktı ve biz ucu ucuna dönmüştük şirkete. Kızları salondan çıkarlarken yakalamış ve bordrolarımızı almıştık. Hesaba yatan para çok azdı. Kesintilerden sonra bu kadar kalmış olmalı. Zaten SSK Kesinti oranları artmış, vergi dilimleri değişmemiş, yoksul ve aciz devletimizi biz bordro mahkumlarının beslemesi sonucu bizlere kendi kazancımızdan bir şey kalmamış oluyordu (13).
[Şule Kapkın], evlenecek olan Sinem Eren için düğün hediyesine katkı payı istemekteydi. Alacakları şey için adam başı bir mikar belirlemişler. Hemen bu tutarı kendisine takdim ettim. Kerem Dedeler de Kurban Bayramı tatili sonrası Perşembe ve Cuma günleri (05-06.02.04) için izin almaya çalışıyordu. O nedenle şirketten bir dizüstü bilgisayar alıp yapacağı işleri evden tamamlayıp, email eki olarak işyerine aktarmayı tasarlamaktaydı. Şimdi bazı işleri Sinem Eren’e öğretmeye çalışıyor. O yokken iş emirlerini hazırlayabilsin diye.
Akşamdan tüm ayrıntısını konuştuğumuz programımız var. Cuma akşamından başlayıp Pazartesi gününe dek uzanan. Bu akşam Türkkablı A.O. çalışanlarına ailecek yemek verecekti. Yemek, “Koruma Tesisleri”nde olacakmış (14). Yıllar sonra. Finli sahip Nokia “High-Tech” geçtiği için elindeki kuruluşları devrediyordu. Bu iş artık onların gözünde “emek-yoğun” bir işti. Zaten tarihlerinde olmayan olaylar yaşamışlardı Finliler. “Fin Markkası” 1990’lı yıllarda iki üç kez değer yitirmişti. Dünyada tüm alacakları yarı yarıya değer yitirmişti. Finlandiya, dünyanın “iki kutuplu-iki eksenli” biçimlenmesine neden olan II. Dünya Savaşı’na bulaşmadan sıyrılmıştı. Sosyalist ülkelere mal karşılığı teknolojik ürün satmaya dayamışlardı ekonomilerini. Takas yani. Rusya 1990’lada çözüldü. Glasnost ve Prestroyka. Finlandiya ekonomisi de çökme noktasına geldi. Hemen yeni koşullara ayak uydurdular. Tüm “emek-yoğun” teknolojilerden çekildiler. Kone Inc., Nokia vb. Türkkablo A.O. da çekildikleri alanda kalıyordu. Kablo üreteceklerine, ağırlığı iletişim ve bilişim teknolojilerine kaydırdılar. Firmayı bir Türk yüklenici firması devralmıştı. İşte bu firma, ilk kez çalışanları ile bir araya gelecek, onlara ziyafet çekecekti memnuniyetinin karşılığı! 2003 Yılı ihracatlarını kutlama yemeği.
Sabah saat 10:00 sularında kalktık. Dışarısı soğuk ve ıslak. Çisil çisil, çok ince bir yağmur yağıyor. Alabalık Tesisleri’nin önünde, güney tarafta kalan vadiden akan dere boyunca yürüyeceğiz. Dere üzerine demirden iğreti bir köprü yapılmış. Dikkatle üzerinden geçip, karşı yakaya ulaştık. Tesisin olduğu alan, büyük bir “Y” harfi biçiminde. Kuzey tarafta kalan tepe, alana doğru tatlı bir eğimle sonlanıyor. Doğu tarafında derin bir vadi var. İçinden suyu gür, dere akıyor. Batı tarafta kalan vadiden ise, Akçat Yolu devam ediyor. Orası güneye doğru dümdüz uzanıyor adeta. Ta Akçat Çukurluğu’na dek. İki dere, tesisin güney ucunda birleşiyor. Suları artan dere daha geniş bir akak oluşturmuş vadide. Dere boyunca, doğu tarafta yer alan yamacın kıyısında, dar bir yol var. İleride alan genişliyor. Bu alandan önce, şimdi döküntü halinde olan alabalık üretme havuzları yapılmış. Sonrası terk edilmiş. Tepelerden aşağılara dek, bölgenin doğal bitki örtüsü oldukça zayıf. Meşe, Yabani Zeytin, Kocakarı Yemişi, Çınar ve Karaçalı Ağaçları hep genç. Kalınlıkları kol kalınlığından fazla değil. Düzensiz ve hesapsız ağaç kesimi, her yeri öldürmüş. Dağ taş denilen alan, tümden kayar ve akar toprak yapısında. Yağmur suları ve karlar alttan toprağı almış. Bir çok yer aşağılara göçmüş. Taş ve kaya yapısında değil tepeler. Vadi derin olduğundan, Çınar Ağaçları kalınlaşmadan uzamışlar. Rüzgar ve zayıf toprak. Bir çok çınarın ve ağacın devrilmesine ve kırılmasına yol açmış.
Yazın yeşeren yapraklarla, kışın gözlemlenen gerçekler gözlerden uzaklaşıyor. Yeşillikler içinde, ormanın ve ağaç türlerinin ne durumda olduğunu anlamak olanaksız. Kısa süre sonra, yörede ağaç denilebilecek bir şeyin kalmayacağı kesin. En büyük dert, dağ köyleri olmalı. Kışın ısınmak için hakları olan ağaç kesimi yapıyorlar. Ortalama hane sayısı 10 ile 40 hane arası değişiyor. Düzenli ve planlı ağaçlandırma ve kesim olmadığından, kışları neyle ısınacaklarını ise sanırım torunları düşünecek. Mutlaka ısınacaklar. Ama neyle? Kesecek ağaç kalmayacak. Başka seçeneklere yönelecekler. Şimdi ise böyle bir düşünceleri ve zorunlulukları yok gibi. Sıradan bir köy, kentte bir apartman sakini sayısında değil. Kentte olsalar, ısınmaları kimsenin derdi olmaz. Hemen yakınlarında ormanlık alan olsa bile, ağaç kesemezler. Ama böyle ormanlık alan içinde bir köyde ise yaşayanlar, ısınmak için ağaç kesme hakları var.
Geri dönüp lokanta kısmına gidiyoruz. Teraslarda masa ve sandalyeler toplanmış. İçerisi sıcak. Şöminede kocaman bir odun var. Yanıyor. İçeride bizden başka, üç aile daha var. Kahvaltıdalar. Kızların çekişmesinden masa seçemiyoruz. Pencere dibinde bir yer. Orada oturacağız. Önce ekmekler geliyor. Ardından Bal, tülbentte süzme Ev Peyniri, Siyah Zeytin, sövüş domates ve hıyar. Çay termosu ve doldurulmuş çay bardakları. Daha sonra ise Fırında Topak Peynir ve Fırında Sahan Yumurta. Kahvaltı sonrası evimize gidiyoruz. Ben bir daha evden çıkmayacağım. Gaz basıncı artıyor. Salonda, TV karşısında kitap okuyacağım. Kitapları yanımda getirdim. Uydu anten var. Türk kanallarıyla yabancı kanallar izlenebiliyor.
Önce DW TV’yi izliyorum. Dünya haberleri. Endonezya’da toprak kayması. Bir sürü ölü. Fransa’da Jupé suçlu bulunmuş ve 10 yıl hüküm giymiş. Ortalığı kasıp kavuran yeni virüs ”MyDoom”un yol açtığı yıkım ve maddi zarardan söz ediliyor. Virüsle ilgili bilgileri ve Microsoft’an Lou Gellos veriyor. ABD’nin New York kenti aşırı kar yağışından kötü etkilenmiş. Berlin’de “Berlinale 2004 Film Festivali” yakında başlayacakmış. Kanalları geziniyorum. Çeşitli kanallar. Aşina olduğum Polonya TV’leri. Lehçe artık aşina geliyor bana. TVN adlı kanalda alışık olduğumuz bir program var. “All You Need Is Love”. Bizdeki Sinan Çetin’in sunduğu “Film Gibi”. Demek benzer programlar hep lisanslı. Birileri düşünüyor, üretiyor ve diğerleri ise, düşüncenin ücretini ödeyip benzerini yapıyor.
Başka kanallar. Bu arada okumakta olduğum Kelemen Mikes’in “Prens Rakoczi” adlı kitaba devam ediyorum. Şimdi TRT2’de harika bir belgesel var. Kendi ülkemiz. Değerlerimiz. Döne dolaşa. Kütahya’da çini üretimi ve eski konaklar. Isparta-Yalvaç’ta tarihi kalıntılar. Konya’da Beyşehir Gölü. İzmir Şirince, Denizli Buldan. Sunucu “Gitmediğiniz görmediğiniz yer kalmasın” diyor. Programın adı “Mıknatıs”. Balıkesir Erdek ve Ayvalık, Bursa Trilye, Çanakkale Gelibolu, Asos, Aydın Kuşadası, Muğla Bordum, Fethiye, Dalaman ve Datça. Tüm bu yerlerdeki çeşitli güzelliklerden söz ediliyor. Doğa tutkunlarına yeni ufukların keşfini öneriyor sunucu. İskenderun Hatay, Nevşehir Ürgüp, Balıkesir Edremit, Erdek filan çeşitli yerlerde düzenlenen doğa sporları sıralanıyor. Ardından Termal Turizmi anlatılıyor. Balıkesir Gönen Kaplıcaları, Balıkesir Edremit’te Aganis Kaplıcaları, Kütahya Yorcalı’da Tütav Termal Tesisleri, Kütahya Simav’da Gölcük Dağı üzerindeki Gılan Kaplıcaları, Aydın Germencik’te, Kuşadası Davutlar’da yer alan çeşitli doğal sıcak sulardan söz ediliyor. Sunucu; “Ne büyük hazineye sahibiz farkında mısınız!” diye soruyor. Tadı damağımda kaldı.
Başka yerlere geçiyorum. Sonra yine TRT2. Magazini az, bilgilendirmesi fazla bir kanal. Bu kez Rüştü Asyalı, kitabı konu alan bir program sunuyor. “Kitabın Evrimi”. Kitabın iki sayfadan ibaret olduğu günlerden, Papirus ve Perşöman’ın bulunuşuna dek öyküsünü aktarıyor. Antik Yunan ve Roma dönemlerinde kütüphanelerden, kiliselerin el yazması kitapları saklaması ile oluşan kilise kütüphanelerinden, kiliseler arasında başlayan ödünç kitap alışverişinden, Avrupa Kültürü’nün bundan nasıl yararlandığından ve ardından kentlerin oluşması ile üniversitelerin kilise kütüphanelerinin yerini almasından söz ediyor sunucu. 1450’lerde matbaanın bulunması ve seri kitap üretimiyle günümüze dek geçirilen evrim. Şimdilerde ise sanal gerçeklik. “Ama” diyor “kitabın yerini, onu okşayışımızın verdiği zevki, asla bir CD yada benzeri bir nesne veremez”.
Akşam haberleri ardından Kanal D ekranlarda. Kızlar “Popstar”ı izleyecekler. Ben okuduğum kitaba sarılacağım. “Abidin” ve “Firdevs” adlı iki genç, sonuca kalmışlar. Eleme gelecek hafta. Seçici kurulda Ercan Saatçi, Zerrin Özer, Ahmet San ve Armağan Çağlayan adlı birileri var. Önceden İzmit’te avukatlık yaparmış Armağan Çağlayan. Zorunlu olmadıkça izlemem magazin denilen programları. Şimdi ise kitap dahi okusam, geri planda beynime girecek söylenenler. Kızlar çekyatları kurdular. Yumuşak, kocaman yastıklar. Üstlerine yorgan ve battaniye. Kaloriferler içerisini ısıtıyor. Her yerin ağaç olması, ısınmasını sağlıyor evin. Üst kat daha sıcak. Her tür malzeme çanta ve buzlukta. Çerez, cips, şarap, içecek, tosluk malzeme. Sadece şömine yanmıyor. Ben kitabıma dalıyorum. Son sayfalarda sayılırım. Burada kitap bitecek. “Metrix Avcısı”na (15) devam edeceğim. Onu ara sıra okuyorum. Ağırlık şimdi Kelemen Mikes’in (16) yazdıklarında.
Bayram Sabahı
Kurban Bayramı sabahıydı. Dün akşam bizimle birlikte beş aile vardı. Sabah araba sayısının arttığının ayrımına vardık. Biz bugün ayrılacaktık. Dışarıda inanılmaz bir ayaz vardı. Her yer bembeyaz olmuştu akşam yağan çiğden. Sular çatır çatır buz tutmuştu. Ama yükselen güneş, bulutsuz gökyüzünde çevreyi hemen ısıtıvermişti. Bayram için özeldi adeta havanın bu hali. Kahvaltı öncesi yürüyüşe çıkacaktık hep birlikte. Uyumakta olan Bengisu’yu da uyandırdık. “Konaklama Villaları”nın kuzeyinde, yükselmekte olan yamacın üzerindeki yolda dolaşacaktık. Tesisin sahipleri, yamacı çam ağaçları ile donatmışlardı, ama yağan karlardan bir çok çam ağacı kökünden sökülüp yere yatmıştı. Zaten çam ağacı, yöreye özgü ağaç türü de değildi. Toprağa bir yararı olacağını düşünmüyorum. İleride yer alan bir köye gitmekte olan, eski bir yoldu ilerlediğimiz. Sürekli kesilen doğal ağaçların eksilmesi ile kaygan ve akar biçimli toprak kütlesi, yağmur ve karlarla kaymalar yapmıştı. Yol tehlikeli olunca gidiş geliş için bir üst taraftan yeni yol açılmıştı. İlerlediğimiz eski yolda, hala asfaltın kalıntıları vardı yer yer. Ama güneşin değmediği yerlerde, biriken su gölcüklerinin üzeri buzluydu tıpkı yol üzeri gibi. Hanife’ye ve kızlara, buzlu ve kaygan yolda nasıl yürümeleri gerektiğini anlattım. Çamurlu, ıslak yada taşlı yerlere dikkatle basarak yürümeleri gerektiği uyarısını yapıyordum.
Yolun kuzey köşesinden, boylu boyunca akaklar içinde su aktarılmaktaydı aşağıdaki tesise. Kanalların çoğu kayan topraklarla bozulmuştu. Yağmurun getirdiği sular, yer yer toprağın kaymasına zemin hazırlamaktaydı. Bir çok yerde yumuşayan topraktan, ufak parçaların nasıl hışırtılarla döküldüğünü gösterdim. İşte dedim, kendi insanımızın yol açtığı heyelan ve toprak kaybı budur. Belki bir gün konakladığımız bu tesisin üzerine de yukarıdaki yumuşayan kütle akıverecek. Önlem olarak ne bir taş duvar örülmüş ne de toprağın olası hareketini engelleyecek ciddi bir önlem alınmış.
Bir yerde, eski yolun neredeyse tamamını alıp aşağıda akan dereye dek götürmüştü kayma. Bu bölümden dikkatlice geçip ilerledik. İlerlediğimiz yol bir “S” harfi biçimindeydi. Aşağıda akmakta olan dere, Konaklama Tesisleri’nin güney ucunda birleşmekteydi, batı taraftaki vadiden akan dereyle. Kızlara buz tutmuş su birikintilerinde çocukluğumuzda nasıl eğlendiğimizi gösterdim. Ayaklarımızla nasıl buz kütlesini kırdığımızı, gölcüklerin orta yerlerindeki buzları ise, taş atarak nasıl çatlattığımızı anlattım. Aynısını onlarda denediler. Pek zevk aldılar, doğanın bu güzelliklerinin içinde olmaktan. Babalarının çocukluğunda yaşadıklarını yaşamaktan. Yukarılardan akıp gelen, cılız su akaklarının, ağaç köklerinden akarken nasıl da kristalleşip harika biçimler aldığını gösterdim. Oluşan buzlar buzdan çiçek demetleri biçimindeydi. Onca uyarmama karşın, Bengisu kayıp, kasesini kıracaktı az kalsın. Paçalarının çamura bulanması ile yırttı düşmekten kıç üstü. Dönüşte oldukça dikkatliydi. Sürekli resimler çekildik. Bir iki resmi, Aybüke Beren çekmişti. Sayısal makineyle resim çekmeyi de öğrenmişti. Çektiği resmi görmek için nasıl geri düğmesine basıldığını da, kısa sürede kavramıştı. Kendilerinin de fotoğraf makineleri vardı ama benim makineye hevesleniyorlardı.
Geri dönüşte, yukarıdan izlemekteydik Konaklama Villaları’nın yer aldığı alanı. Alanın kuzey-doğu köşesinde, yıkık dökük, iki katlı virane konut duruyordu ailenin. Onun hemen batı tarafındaki alanda, yukarıdan su taşıyan sistemin, paslanmış kalın borusunu sarmaşıklar sarmalamıştı. Çok eskilerde, burada oturmaktaymış “Baş Ailesi”. Alabalık Tesisleri ise oldukça eskiydi zaten. Sadece Konaklama Villaları sonradan yapılmıştı. Tesisin giriş yoluna ulaşınca, bizim gibi yürüyüşe çıkmış ailelere rastladık. Artık kahvaltı masasına oturabilirdik. Kahvaltı da yine aynı yiyecekler vardı. Bal, kızarmış ve kızartılmamış ekmeler, Fırında Top Peynir, Fırında Peynirli Yumurta, termos dolusu Çay, Siyah Zeytin, tülbentten süzme Ev Peyniri. Sabah gazetelerimizi de okuduktan sonra kasaya geçip borcumuzu ödedik (17). Artık ayrılabilirdik. Tesis sahibi ve bize hizmet vermiş çalışanların da bayramlarını kutladık.
“9 Numaralı Dubleks” evimize dönüp, eşyalarımızı hazırlamaya başladık. Her şeyimizi, çantalarımızı yerleştirdik. Bir kısmını, dışarı çıkarken arabaya taşımıştık. Geriye pek az çanta kalmıştı. Çöpleri yanımızda getirdiğimiz poşete doldurduk ve çıkarken kapının önüne bıraktık. Anahtarı ise giriş kapısının üstünde bıraktık. Ama kışlık harika beremi unutmuştum restoranda. Eve gidince anlayacaktık bunu. Onca dikkat ve itinaya rağmen, her zaman bir yerlerde, bir şeylerimizi unutuyorduk. Arabanın üzerindeki buzlar erisin diye sabah su dökmüştüm üzerine. Şimdi ise bir şey kalmamıştı geriye.
Bölgenin birkaç kilometre kuzeyinde kalan ve Karmürsel-Akçat Yolu üzerinde, en yüksek yerde kuruluydu Karapınar Köyü. Oraya doğru yolu tırmanmaya başladık. Köyün hemen altında, onun hemen batı-güney tepelerinde özel villalar yapılmaktaydı. Köyün içine girmeden yol kenarında sıra sıra dizilmiş arabalara şaşırmıştım ilkin. Ama sonra, aklıma kurban kesiminin belli yerlerde yapılacağının açıklandığı gelince, anlatım yoğunluğu. Köyün aşağılarına dek, daracık yolda sıralanmıştı arabalar. İnsanlar dolaşmaktaydı yolda. Traktör römorklarına ise hayvanların iç organları doldurulmuştu. Daracık yolun kıyısından, kan oluk gibi aşağılara doğru, Karamürsel’in içinden geçen D-130’a akmaktaydı. Önlem, kesim için alınmıştı, ama kanın nereye akacağını düşünmemişlerdi. Karatepe Köyü’nü aşıp tepenin kuzey tarafına geçince, uygun bir yerde durdum. Kızlara, Hersek Vadisi’nin berrak günde, nasılda güzel görüldüğünü gösterdim buradan. Birlikte resimler çekildik. Yolumuza devam edip, tepenin doğu-güney sırtlarında yer alan Çamçukur ve Çamdibi köylerini gösterdim. Hanife’ye Tepeköy’den bu köylere ayrı yol olduğunu ve bu yaz kısmet olursa, Tepeköy’den bu köylere gelip görüntüleme yapacağımı söyledim. Yan yana olan bu iki köy, Karamürsel’e en yakın olan ve özgünlüğünü henüz yitirmemiş köylerdi.
Akçat kavşağına ulaşınca, trafik ışıklarından D-130 Yolu’na girdik ve bomboş olan yolda, gönül rahatlığı ile araç sürmeye başladık. Bu saatlerde herkes kurban kesme derdindeydi. Tepeköy, Gonca, Ulaşlı, Halıdere ve Değirmendere. Değirmendere’ye gelirken, aklıma burada oturmakta olan Adnan Yüksel Çevik’ler (18) geldi. Geçerken uğrayalım dedim. Başka türlü fırsat olmaz. Adnan evde olmasa da, ailesi evdedir bu saatte. Trafik ışıklarından aşağıya indik, ilk aradan sağa sapıp ilerledik ve tekrar sağa döndük. Ara sokağın uygun yerine, aracı park ettik. Bayram sabahı. Ev hali. Adnan dışında, tüm aile bir aradaydı. Evdeydiler yani. Adnan, İzmit’e kurban kesimine gitmiş. Bizi kapıda görünce şaşırdılar. Toparlandılar hemen. Rahatınıza bakın dedik. İçeri buyur ettiler. Çok sevinmişlerdi. Yıllar olmuştu adeta görüşmeyeli. En son, Huriye [Kiraz] Ofluoğlu’nun kına gecesinde ve nikahında görüşmüştük. Kısa süreye sığdırıverdik kopan zamanlardaki bilgileri. Adnan’ı aradılar bir ara, bizden haber vermek için. Adnan, ağbisinin evinden aradı bizi. Konuştuk. Çok mutlu olmuştu gelişimize. Keşke ben de evde olsaydım diye hayıflandı. Kahvelerimizi içtikten sonra, izin isteyip yolumuza devam ettik.
Bayram için ne evimize, nede ziyaret edeceğimiz ailelere şeker filan almıştık. Değirmendere Yüzbaşılar’da, yol üzerine Oypa açılmıştı önceki senelerde. Daha sonra, ise burası Migros Türk A.Ş.’ye devredilmişti (19). Buraya uğrayalım dedim Hanife’ye. Öğleden sonrası olmuştu ve alışveriş merkezi açılmış olmalı dedim. Gerçekten de açıktı. Bir çok da müşterisi vardı. Askeri alan önünde yer alan trafik ışıklarından dönüp, park alanına yanaştırdık arabamızı. Oldukça büyük bir alanda kurulmuştu merkez. İçeriye girdik ve çikolata ve şekerlemelerin sergilendiği reyona gittik doğrudan. Yedi paket çikolata aldık. Aldığımız paketleri hediyelik paketlere döndürdü görevliler. Arabada koyacak yer yoktu adeta aldıklarımızı. Buradan sonra Gölcük, İhsaniye, Hisareyn, Yeniköy, Döngel kavşağı, Bahçecik, Başiskele ve İzmit Sahilyolu ışıkları. Gölcük’e dek uzayan ikili yol, adeta “mühendislik harikası”. Yol boyunca sadece iki trafik ışığı vardı, yolun güney tarafına geçiş için. Bazı kısımlarda, arada bariyerler hiç yoktu. Yolun yüksekliği her iki tarafı ile bir ev katı kadar yükseltilmişti. Suyun nerelere akacağı hiç hesaplanmamıştı. Her şey “yaptım oldu” ile bitirilmiş ve yol hizmete açılmıştı. Gerisi Allah kerim.
Sahilyolu’nun hemen başladığı yerin deniz kıyısına, İngilizlerin şu ünlü iki katlı otobüslerine benzer bir otobüs konulmuş, dürüm satılıyordu. Gündüzleri pek sorun değildi. Ama İzmit’ten gelişte, karanlık yolda, hızla gelen araç sürücülerinin gözleri kararıveriyordu, otobüsün üzerinde ve çevresinde yapılmış ışıklandırmayla. Kim nasıl izin vermişti yolun bu tehlikeli kısmında, bu insanlara anlamak olanaksız! Sahilyolu’nu geçip, İzmit Büyük Şehir Belediyesi’nin yaptırdığı ve şimdilerde terk edilmiş projeler arasında yer alan, Interteks Fuar Merkezi ve Outlet Center önüne ulaştık. Buradan sonra trafik arttı. “Sefa Sirmen Bulvarı” adı verilen yolun, İtfaiye Merkezi ile D-100 üzerinde yer alan ucube köprüye dek olan kesimin ortasına, betondan ayraçlar yapılmıştı. Toprak ve birikintiler ise, yolun kıyısında bekliyordu. Yağışlı havalarda çamurlar araçlara zarar versin diye olmalı! Köprüyü geçip yola girdik. Çenesuyu ışıklarına dek yoğun bir trafikte yol aldık. İzmit’te herkes, yollara düşmüştü bile. Biz ilkin doğrudan eve gittik. Geçerken çocukları, kayınvalidelerin apartmanı önünde indirdik. Evin önüne gelince bagajdaki çantaları eve taşıdık. Biraz soluklandık. Ben hemen küveti sıcak suyla doldurup, harika bir duş hazırladım kendime. Bir süre dinlendikten sonra, Hanife’nin annelerine geçtik. Barış Aykan kedisi “Safinaz”la gelmişti. Biz de tatile giderken “Felix”i kayınvalidelere bırakmıştık. Çikolata paketini kızlar götürmüştü. Yukarıya çıktık. Zile bastık. Kapıyı Zeliha-Ali Osman Aykan ikilisi açtı. Bayramlaştık teker teker. Çikolatalar tutuldu, kolonyalar döküldü. Türk Kahveleri içildi. Öğle yemeği yerine geçen yemeği, yedi Hanife. Ben beğenmemiştim yemeği. Huriye Ofluoğlu’nu aradım. Ablam, Derince Yörük Mezarlığı’nda olduklarını söyledi. Annemi ve babamı ziyarete gitmişlerdi. Huriye’ye Bayındırlık Konutları’ndaki evlerinde ne zaman olacaklarını sordum. Saat 18:00’e doğru oluruz dedi. Eve gidince, bana bir Kırmızı Mercimek Çorbası ve Omlet hazırla dedim.
Evden çıkıp yoğun trafiğe girdik. Karman çorman Çenesuyu trafik ışıklarından, D-100. Kuruçeşme, Cezaevi, Köprü, Yenidoğan, Sümer Karakolu ve Gültepe Kavşağı. Dünya Bankası ve Bayındrılık Deprem Konutları’na rahat ve kısa yoldan ulaşma güzergahı burası. Biraz dolambaçlı ama Kandıra Yolu üzerinden daha iyi şimdilik. Kız kardeşim Bayındlık Konutları 9. Ada’da oturuyor. Onlardan sonra, yine 9. Ada’da oturmakta olan Halit Çamlıca’lar (20) ve 7. Ada’da oturan Fikri Durmuş’lara (21) da gideceğiz. Onlar bizim, İzmit Plajyolu Cumhuriyet Mahallesi’nde, 17 Ağustos 1999 Depremi öncesi, oturmakta olduğumuz Bahar Sitesi’nden dostlarımız. Kardeşlerim bizden az önce eve ulaşmışlar. Biraz gazım var. Düzenli yemek yiyemedik, sıcak su içemedim. Allah’tan bu bayram böbrek taşı sancısı, ağrısı ve aşırı gaz basıncı pek yaşamadım. Bir çırpıda, Kırmızı Mercimek Çorbası, Çoban Salata ve Mantar Yahni hazırladı kız kardeşlerim, Huriye [Kiraz] Ofluoğlu ile Hanife Kiraz. Hep birlikte mutfakta midelerimize ziyafet çektik.
Halit Çamlıca’lara birlikte gittik kardeşlerimle. Bekir Ofluoğlu, evde dinlenmeye kaldı. 24 saatlik görevine gidecekti. Bizden ayrıldıktan sonra kardeşlerimi Derince’ye evlerine bırakacak ve kendisi de işe gidecekti. Halit Çamlıca’lardan sonra Fikri Durmuş’ları ziyaret ettik. Hep, ellerimizde çikolata paketleri. Halit Çamlıca’lar aslen Bolulu, Fikri Durmuş’lar ise aslen Artvinliler. Deprem sırasında, çok günler kader birliği yapmıştık onlarla. Ekmeğimizi suyumuzu paylaşmıştık. Sıkıntı ve üzüntüleri birlikte göğüslemiştik. Deprem sonrası ise onlar Gündoğdu Bayındırlık Deprem Konutları’na yerleşmişlerdi birçok Bahar Sitesi sakini gibi. Benim eve ise, kız kardeşimi yerleştirmiştim evlenmeleri ertesinde. Bayramlar iyi fırsat oluyordu, bir araya gelmek için. Başka fırsatlarda görüşsek bile, çocuklar bir araya gelmek istiyorlardı. Onların istek ve özlemleri bir başka oluyor elbette. Özellikle bu iki aile Bengisu ve Aybüke Beren için değerli ve sevgiliydiler. Onlarla büyümüşlerdi. Cici anne ve babalarıydı onlar.
TV’lerde Ana Haber Bültenleri ve gazete haberleri. Bayramda neler oluyor? Belçika’da tarihlerinde ilk kez partisinden istifa edip başka bir partiye geçen milletvekili ülkede infial uyandırırken, “yerel seçimler öncesi parti değiştirip AKP’ye geçenler, el üstünde tutuluyor”muş. İstifa edenleri, AKP “şerefle” partilerine kabul ediyormuş! Gazetelerde boy boy belediye başkanlıklarına, büyük şehir belediye başkanlıklarına ve muhtarlıklara aday adayları sürekli adaylıklarını açıklıyorlar.
Müftülükten, Büyükşehir Belediyi Başkanlığı’ndan, Derince Belediye Başkanlığı’ndan, çeşitli görevlere adaylıklarını açıklayan kişilerden, Kocaeli Valiliği’nden, Saraybahçe Belediye Başkanlığı’ndan bayram mesajları, iyi dilekler ve bayramın anlam ve önemine dair açıklamalar.
İzmit’te Ocak ayı enflasyonu % 1,3. Açıklamayı yapanlar “uzayda” yada ”düş ülkesi”nde yaşıyor olmalılar! Harcanabilir gelirlerinden insanlar, temel gereksinimlerine neler harcadıklarına bakarlar. Bankalarda aylık faiz hala %2’lerde geziniyor. Kredi kartlarındaki gecikme faizi hala %8’lerde. Elektrik, su, doğalgaz ve telefonda gecikme cezaları hala %10! Hiçbir belediye, çalışanlarına ücretlerini ödemiyor. İşverenler Vergi, SSK Primleri ve diğer kesintileri yatırmayor. Ama her tür “sefahat giderleri”ne para buluyorlar. Nasıl bir yaşam sürdürüldüğü kimin umurunda! “Bayramın yoksul yüzleri”. İzmit Yeşilova Prefabrikleri’nde yaşayan Levent-Sabahat Özçelik Ailesi’nin susuz, elektriksiz ve parasız yaşamları. Baba dilsiz ve sağır. Ama iki çocukları var. Baba işsiz ve çaresiz. “Öğretim ve mesleki eğitim” olmadan dünyanın neresinde “yoksulluğa çare bulunabilir ki!” Hizmet-İş sendikası Başkanı Mustafa Taştekin ve sendikaya gelip dertlerini anlatan 100 kadar işçi Kurban Bayramı’na, ücretlerini almadan girdiklerinden yakınmışlar. Sözlü ve yazılı basında çıkacak olan başkanlarının ”Kurban Bayramı”nın ulviliğini yücelten açıklamalarıyla yetinecekler bence. Ama Kocaelispor’da çalışanlar Ağustos ayı maaşlarını almışlar bu arada! Tüpraş’ın özelleştirilmesine karşı çıkan bir grup çalışan trafiği engellemiş. İbrahim Ertürk (86) prostat kanserinden yaşamını yitirmiş.
Bayram öncesi alışverişten esnaf memnun değilmiş. Ya adını duyuramayan binlerce vatandaşın derdini kim seslendiriyor bu ülkede! Bayram öncesi ilimizde her kurum “hazır kıta” görev dağılımı yapmış! Yeni kurulan Kocaeli Emniyet Müdürlüğü’na bağlı Önleyici Hizmetler Şubesi, Fuariçi alanında yapılacak Polisevi nedeniyle, geçici olarak başka bir yere taşınmaktaymış. Fuarın aslında tapusu yok ama, her tür kamu kuruluşunun yeri varmış. Yani ne demek bu! Yasal olmayan kamu alanları! Bir çok kamu aracının ruhsat ve plakasının olmaması gibi. Onlar için yasal işlem yapılıyor mu! Kısa adı MEER olan Marmara Depremi Acil Yeniden Yapılandırma Projesi kapsamında pilot bölge seçilen Körfez Belediyesi’nde, çalışmalara başlanmış. İlçeye gelen İngiliz kuruluşu “Hyder Consulting” firması yetkililerinden David Wilson, Zydmund Lobkowski ile çevirmenleri Kaan Sayın, Başkan Erhan Yenilmez, Fenişleri Müdürü Tunay Aygün ve Müdür Yardımcısı Jeofizik Yüksek Mühendisi Ömer Sayar ile görüşmüşler.
Litresini 600 liradan alıp 1 milyon 400 liradan satan “Kaçak Mazot” tacirlerini, mali polis Tütünçiftlik sahilinde enselemiş (!). “Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Şubesi”, “Agent” adlı tekne izlenmeye alınıp buradan aktarılan malzemenin Tütünçiftlik Esentepe Harman Sokaktaki bir konutun bodrum katına taşınmasından sonra baskın yapmış. Cahit-Nihat Sürüm kardeşler işi kotarmaktaymışlar. İzmit kent merkezinde polisin yaptığı operasyonda yakalan Ramazan Yıldırım (25), Ersin Yerlitürk (30), Serkan Battal (24) ve Doğan İnce (25) bir çok suçtan tutuklanmışlar. Üzerlerinde sahte kimlikler, 2 ruhsatsız tabanca da çıkmış. Birisi asker kaçağıymış. Çeşitli hırsızlık ve suçlardan aranmaktaymışlar.
Otilla Oral’ın eline sağlık. Yine oturmuş daktilosunun başına. Harika bir yazı çıkartmış. Bence İzmit’in geçmişini, sürekli yazılarıyla belgelere bağlayan başka bir kişi yok. Onun gibi ince eleyip sık dokuyan. Bu kez Evliya Çelebi’nin “Seyehatnamesi”nde, İzmit ve çevresine dair anlatılanları, görüntüler ve el çizimleri ile birlikte aktarmış. Atilla Oral’ın her hafta Pazar günleri çıkan bu yazılarını, Uluslararasıağ (İnternet) ortamında yada yumuşak (soft) biçimi ne yazık ki bulmak olanaksız. Atilla Oral bilgisayar ve Uluslararasıağ (İnternet) dünyasına uzak. Ürettiği her şeyi, daktilo ile kaleme alıyor. Bu hafta işlediği konunun başlığı şöyleydi; “Evliya Çelebi’nin Seyahatnamesi’de İzmit ve Civarı, Evliya Çelebi İzmit’te. (Evliya Çelebi’nin kaleminden 3,5 asır öncesi İzmit’te yaşam)” (22).
Sabah kalktığımızda Hanife kahvaltıya annemlere gidelim demişti. Bence fark etmezdi. Olur dedim. Hazırlanıp onlara gittik. Biz gidene dek kayınvalide Zeliha Aykan kahvaltı masasını hazırlamıştı. Kayınpeder Ali Osman Aykan bize, Almanya’da çalışan karşı daire komşularının hediyesi tost makinesinde sıcacık tostlar hazırlamıştı. Kayınbirader Barış Aykan kedisi “Safinaz” ile gelmişti zaten bayramın birinci günü. Sofrada Beyaz Peynir, Kaşar, Siyah Zeytin, Kayısı Reçeli, Omlet ve margarin vardı. Ben gazetemi okurken yapıyordum kahvaltımı. Kentimde ve ülkemde neler olmuş onlara göz attım ilkin. Nasılsa gazetelerin dünya haberleri kısmında ve TV’lerde dünyada nelerin olduğunu öğrenecektim. Vakit öğle olmuştu Türk Kahve’mizi içerken. İçeriye giren Nalan Aykan’ı görünce hepimiz hem sevinmiş hem de şaşırmıştık. Bayram izni alıp ziyarete gelmişti İstanbul’dan. Bir gün kalıp geri dönecekti çalıştığı Internatonal Hospital’daki hemşirelik görevine. Kucaklaşıp bayramlaştık. Hal hatır, işler nasıl gidiyor kısa sorgulamaları sonrası, annesinin hazırladığı kahvaltı masasına gitti aramızdan. Felixz ile Safinaz bir birlerine ısınmışlar ara sıra şakalaşıyorlardı. Safinaz, Felix’e göre daha küçük ve ufaktı. Bizim kedi irileşmişti oldukça.
Gazetlere göz atmamın sonucu kentimde nelerin olduğunu öğrendim ve kaydını düştüm. Tütünçiftlik Yeniköy Prefabrikleri’nde yaşamakta olan Mahmut-Halide Katar ailesinin 1,5 yaşındaki çocukları, Barış’ın üzerine sıcak su dökülmüş. Çocuğu hastanelere götürmüşler ama ilgilenen olmamış ve çocuk yaşamını yitirmiş. Gazetede şöyle başlık atılmıştı; “bayramı güle oynaya kutladık çoğumuz. Kurbanlar kestik. Ama Türkiye’de ve bölgemizde yoksulluk, yoksulluğun getirdiği çaresizlik devam ediyor. Bu haber işte bu yoksulluğun ve çaresizliğin haberidir”. Dünyanın neresinde eğitimsiz, mesleki öğretimsiz bir yordamla yoksulluk ve çaresizliğe çözüm üretilebilir ki! İnsanlar eğitimsizlerse ve ayaklarının üzerine basacakları bir meslekleri yoksa, işsizlerse nasıl sürdürecekler yaşamlarını! Salt ara sıra yapılan yardımlarla yoksulluk nasıl ortadan kaldırılabilir? Nice sıradan yaşamlarda, nice çaresizlikler sür git yinelenmektedir ülkemizde.
Ama kimileri ise paralarını havaya sıkarak harcamışlar. Bayramın gelişini kutlamak için çekmişler tabancalarını, mermilerini sektirmişler uzaya doğru. Onları kutlamak ve alınlarından öpmek gerek. Nice yiğit ve yüreklisiniz ve de ulvi olayları böyle “semaya kurşun sıkarak” kutladınız diye. Kutlanacak başka bir olay da olmalı. Orman ve Çevre Bakanı Osman Pepe ilimize gelecekmiş. Ama gazeteler “Kartepe hala duruyor” diye alt yazı atmışlar habere! Aslında adam İzmit’li yakınlarının bayramını kutlama geliyor. Ne ilgisi var gelişin “Keltepe Projesi” ile!
Yıkılmasına karar verilen Metro ve Adalet apartmanlarının yerine “Sağlık Ocağı” yapılması düşünülmekteymiş. Yerel yönetimler mi yapacak yoksa yine bir Hıristiyan kuruluşundan parasal destek mi sağlanacak! Kurban Bayramı’nda İzmit Balık Pazarı’ndaki dükkanlar kepenklerini indirmişler. Et bol. Balığı kim alacak demiş olmalılar. Ama üzülmeyin. Alışveriş merkezlerinde balık satışları sürüyor. Bir çok kişi mezarlıkları doldurmuş. Yakınlarını, büyüklerini ziyaret edip ruhları için hayır dua okumuşlar. Ne güzel bir gelenek. Neyim değil de nereye gideceğimi senede iki üç kez olsa da anımsamak insana bir çok değişiklik yükler.
Kurban keserken kalp sıkıştırmasından yaşamını yitirmiş Seyfettin Şahin (76). Ömer Utlu ise (56) akciğer kanserinden tedavi gördüğü hastanede yaşamını yitirmiş. İzmit Huzurevi’nde kalmakta olan Havva Aslan vefat etmiş ve İzmit’te toprağa verilmiş. Yakınları ise Ankara’da yaşamaktaymışlar. Eşinden ayrılan İhsan Saklat (25) cinnet geçirince eline aldığı kasap bıçağı ile Fethiye Caddesi köşesinde gelip geçenleri tehdit etmeye başlamış. Olaya polis müdahale etmiş ve genci zorla yakalamış. Ama karakolda özgür bırakılmış. Tedavi görmesi gerektiğine karar verilmiş (!). Çukurbağ Mahallesi, Gebeoğlu Sokak’ta Şadi Özenli’ye ait konutta çıkan yangına müdahale edilememiş. Çünkü yangın söndürme araçları sokağa girememiş.
Türkbank’a ait çeşitli eşyalar açık arttırma ile satışa çıkartılacakmış. Adı geçen banka daha önce tasfiye edilmişti. Açık arttırma 23 Şubat tarihinde yapılacakmış. Ne olacak yani! Milyar liralar harcanan eşyaları açık arttırma ile kaça satacaklar? Müflisin malına kim kaç para öder ki!
Bayramın birinci günü ilimizde hangi dernek, kurum, siyasi parti, sendika, sivil toplum kuruluşu hangi saatte ve nerede bayramlaşma yapacağına dair uzun bir liste vardı. Ah biz severiz kutlamaları, sözleri ve kağıt üzerinde, görüntüde çıkanları. Gazetelerde sıradan yaşamlarda ne yangınların sürdüğünü, trafiğe çıktığınızda kutlamalara giden sürücülerin aileleri ile araç sürerken nasıl da bir birlerine karşı “sevecen”, “saygılı ve hürmetkar” olduğunu gözleyebilirsiniz. Bayram ederleri ile vitrinleri süsleyen eşyaların ve malzemelerin bayram sonrası hangi fiyatlara düştüğünü görebilirsiniz. Aktardıklarım hep kötü yönleri değil yaşamımızın. Bizzat yaşamın içinde olanlar. Herkesin her gün yaşadıkları, ilendikleri, dertlendikleri, bir araya gelince”spor”dan ve “ülkeyi kurtarmadan” hemen sonra sürekli dertlendikleri konular. Güzel olaylar, eylemler, etkinlikler ve üretimler var da ben mi göremiyorum okuduğum yerel basında acaba! Ya ben kör olmalıyım, ya bizler yada basın görevlileri! Bence ne görüyorsak o olmalı aktardıklarım. Görüp tanık olduklarımız da ne yazık ki bunlar.
“Bayramınız kutlu olsun” diye başlayan bayram kutlamaları, kanımca çok anlamsız. Nasıl bir ikili düşüncedir çalışanların maaşlarını vermeye para bulamayan belediye görevlilerinin bayram kutlamaları için para ödeyebilme kararları!
Kurban Bayramı’nın birinci günü, hastaneleri ve sağlık ocaklarını “bayramın kurban yaralıları” doldurmuş. Kurban kesmeye çalışan bir sürü acemi kendilerini çeşitli yerlerinden kesmişler. “Kutsal Mekanlar”da Hac görevini yerine getirmek için bulunan Türk hacılarından 25 tanesi şimdiye dek aşırı sıcakların yol açtığı nedenlerle yaşamlarını yitirmişlerdi. “Şeytan Taşlama” sırasında ise İranlı hacıların yol açtığı izdiham nedeniyle 241 kişi yaşamını yitirmişti. Bunlar arasında 11 Türk de varmış.
Hollanda’nın parasal desteği ile sürdürülmekte olan bir proje sessiz sedasız ilerlemekteymiş. Sözü edilen proje “Gülen Yüzler Projesi”. Hale bu kapsamda 9 özürlü Outlet Center arkasındaki alanda üretim yapmaktaymış. Nerede bizim çok inançlı, varsıl ve vatanı, dini, milliyeti tam ve bütün insanlarımız? Neden elin Hıristiyanlarına el avuç açarız acaba? Kaç villa, cip yada gece eğlencesi bedelidir Hollandalı yardımseverlerin bize aktardıkları? Kaç € eder acaba? Bir Jeep, BMW yada Mercedes kaç € eder? Ülkemizdeki “misyonerlik etkinlikleri”den dert yananlar, şikayet etmeden önce biz kendi insanlarımız için ne yağıyoruz, değil Hıristiyan toplumları, Müslüman toplumları için, Doğu Anadolu’daki kendi Türk ve Müslüman insanlarımız için ne yapıyoruz diyorlar mıdır acaba! Ya Bu Hıristiyan Hollandalılara ne oluyor? Onlar paralarını neden Jeep, Mercedes, villa ve başka eğlenceli işlere yatırmasını bilmiyorlar mı acaba! Onlara, “Para nasıl harcanır”mış bir öğretsek iyi olur. Belki onlar da, böylece ”Misyonerlik Etkinlikleri”ne değil de başka işlere para harcamasını öğrenmiş olurlar bizden.
İzmit Defterdarlığı “Kira Gelirlerinden Vergi Bayanı” için başvuruların 15 Mart’a kadara yapılacağını açıklamış. Ama tıpkı araç satışlarında olduğu gibi her tür verginin alıcıya yada kiracıya yüklendiği bilinmiyor mu bu ülkede! Olsun görevliler görevlerini yapsınlar.
Ruhan Odabaş, yeni şiir kitabı “Sonra”yı tanıtmış. Kendisini kutlamak gerek (23). Ali Gündoğdu köşesinde “Nikomedya’ya ilk dokunan insan” başlığı ile Seka Kağıt Fabrikası alanı altında yatak İzmit’in tarihi ve kültürel değerlerini ele almış. Eline sağlık (24). Akmeşeli dostum, Yakup Özkan (25) da Yerdeğişim Göçü’nü “Mübadele’nin 80. Yılı” başlığı ile ayrıntısını anlatan, tam sayfa bir yazı hazırlamış. “Yerdeğişim Göçü ve Göçmenleri” (Mübadele ve Mübadele Muhacirleri) konusunda yöremizde uzman olanlardan birisidir Yakup Özkan. Geçen günlerde bu konuda bir kitap kaleme almış olan İskender Özsoy (26) bana kitabını tanıtan (27) bir ileti atmıştı. Kendisi ile yaptığı yazışmaları Yakup Özkan’a da aktarmıştım. Bu yazıdan da İskender Özsoy’u bilgilendireceğim.
İzmit “75. Yıl Cumhuriyet Erkek Yetiştirme Yurdu” ile “Kassel Çocuk Yuvası”ni ziyaret eden Vali Yardımcısı Metin Yahşi, Başsavcı İbrahim Ethem Dilkmen ve Büyükşehir Belediyesi Başkanı Hikmet Erenkaya çocuklara 20’şer milyon lira yardım etmişler. Ne güzel bir olay! Ellerine ayaklarına sağlık. Bunlardan başka İzmit Huzurevi’ni de ziyaret etmişler. Huzurevi’nin bayramın ilk günü ziyaretçisi az olmuş. Kocaeli Emniyet Müdürlüğü’nün sade bayramlaşması Polisevi’nde yapılmış. İl Jandarma Komutanlığı’ndaki bayramlaşma ise Jandarma Sosyal Tesisleri’nde gerçekleştirilmiş.
Ablamlara telefon ettim, evde olup olmadıklarını öğrenmek için. Ablam evde olduklarını söyleyince hazırlanıp evden çıktık. Bekir Ofluoğlu tam gün yani 24 saatlik görevine gidince akşamdan Huriye’yi de kardeşlerim Heyecan ve Hanife Kiraz ile birlikte, annemlerin evine bırakmış dün akşam. Onlarda, geçen Kurban bayramı yardım ettiğimiz yoksul aile vardı. Kızı ve oğluyla gelmişler ziyarete ta Derince’nin Makasbaşı semtinden. Kadın oldukça dertliydi eşinden yana. Tembel, miskin ve çalışmayan kocası gün boyu evinde oturmaktaymış. Zavallı karısı ise orada burada çalışıp ayda üç paraya çalışmaktaymış. Evine bir ekmek getirme derdi olmayan adam bir de çocukları ve karısını hırpalamakta ve kapının önüne koyma tehditleri savurmaktaymış. Çaresizlik. Yoksulluk. Dayanaksızlık. Ya bizim bir çara bulma durumumuz? Yok elbette. Böyle bir kocanın olduğu aileye nasıl yardım edilebilir ki! İnsanın içi kararıyor. Onları dinleme oldukça üzmüştü herkesi. Biz oradayken izin isteyip kalktılar. Belki de dertleşmeye, bir umar bulmaya gelmişlerdi bizimkilere.
Ablamlardan sonra Meliha Badal (28) teyzelere gidecektik. Çıkmadan önce geçerken uğrarız düşüncesiyle Mustafa Giray’a (29) telefon ettim ama yanıt alamadım. Meliha teyzenin tansiyonu çıkınca, oğlu Serdar Badal’ların (30) evine geçmiş. Zaten oturdukları evler karşılıklı daireler. Onlarda Hanife’nin amcası Necati Aykan ve eşi de vardı (31). Yanlarına torunlarını da almışlardı. Uzun yıllardır Kemal Badal ailesi ile yakinen görülmekteydiler. Bursa’dan Yusuf Serhat Badal’lar (32) da gelmişlerdi bayram ziyaretine. Ziyaretimize hepsi pek sevindiler. Memnun kalmıştı Meliha teyze. Divanda uzanmış dinleniyordu. Aybüke Beren yanında karnesini de götürmüştü göstermek için. Meliha teyze emekli olmadan önce ilk okul öğretmenliği yapıyordu. Eşi Kemal Badal ise Albaylıktan emekli olmuştu. Kemal amcanın adını, Serdar’ın oğluna vermişlerdi. Biz eve döndükten sonra, Hanife ailesini Derince’de oturmakta olan dayısı İdris Aşıkoğlu’na (33) götürmüştü.
Sabah tembellik yaptık. Ama Hanife bizden önce kalkmış ve patates soyuyordu kızartmak için. Aybüke Beren ve Bengisu ise uyumaktaydılar. Şöyle bir baş başa kahvaltı yapalım, bırakalım onlar uykularına doysunlar demişti. Ama Aybüke Beren çok geçmeden kalkmış bize katılmıştı. Bengisu’yu uyandırmamıştık. Kahvaltımızda kaşar, bal, ekmek kızartması, margarin ve patates kızartması vardı. Kahvaltı ile öğle yemeği gibiydi yediğimiz. Batılıların “Brunch” dediği yani. “Breakfast” ve “Lunch”.
Ben okuduğum “Metrix Avcısı”na (34) dönerken hanife anneleriyle konuştu. Hep birlikte Özgen Aykan’ın Tütünçiftlik Mezarlığı’ndaki mezarına ziyarete gideceklerdi. Çocuklar benimle kalacaklar ve öğleden sonra ise Outlet Center’daki sinemalara film izlemeye gideceklerdi. Çocuklar bir çizgi film izleyecekler Hanife ise yetişkin filmi izleyecekti. Dün bayram ziyaretine gelen Nalan Aykan ise görevi olduğu için İstanbul’a dönecekti. Sekiz buçuk senedir International Hospital’da hemşire olarak çalışmaktaydı. Hastane İranlı bir yatırımcınınmış. Hastane koşullarının pek iyiye gitmediğini, şimdiye dek deneyimli hemşirelerin işten ayrıldığını ve yeni gelenlerin acemi olduğunu ve uluslararası hasta kabulü için hastane yönetiminin kağıt üzerinde kalan bir “kabul” (akreditasyon) için çalıştığını belirtti. Aldığı 1 milyar 200 milyon lira brüt maaşından geriye pek para kalmadığını söylüyordu. Biz de kendi çıkarına bakması gerektiğini, iyi zamanlama ve parasal fırsatla oradaki işini bırakmasını salık verdik. Daha fazla kalırsan artık oradan ayrılamazsın ve onların dayatma koşul ve maaş uygulamasına katlanmak zorunda kalırsın dedik.
Mezarlıktan geldikten sonra kızları da alarak Hanife evden çıktı. Sinemaya Barış Aykan da gelecekti. Ben evde yalnız kaldım. Bilgisayarın başına oturup Ocak ayı içinde güncemin eksik kalan kısımlarını tamamladım. Ajandama aldığım notları derledim. Yazılarımın yazım hataları ve düzenlemesiyle uğraştım. Bir ara İdris Müftüoğlu aradı. Çenesuyu’nda oturan kız kardeşlerine bayram ziyaretine gelmişler. Gelmişken bize de uğramak istemişler ama bizde kimse yoktu. Daha sonra ise Bengisu’nun okulundan bir kız arkadaşı gelmişti eve. Ama o da şanssızdı. Saat 15:30 sularında ablam Heyecan Kiraz, Huriye ve Bekir Ofluoğlu ziyarete geldiler. Bize çikolata almışlar sağ olsunlar. Bizden sonra ise Meliha Badal teyzelere gideceklerini söylediler. Gelmişlerken onlar için sakladığım duvar takvimlerini verdim. Bir de dedim fişlerinizi bana verin her ay. Böylece ben onları düzenli olarak bilgisayardaki programa gireyim. Ne kadar tutarsa size vereceğim. Böylece siz daha fazla vergi iadesi almış olacaksınız.
Ablamlar geldiğinde ben DW ve Polsat TV’lerinde dünya haberlerini izlemekteydim. Öğrendiğim haberler şöyleydi; Konya’nın Selçuklu ilçesinde 11 katlı ve 37 daireli bir apartman çökmüş. Zümrüt Apartmanı. Şimdiye dek bir çocuk olma üzere 14 kişinin cesedi çıkartılmış ve 11 kişi sağ olarak kurtarılmış. Çöküş nedeniyle ilgili bir açıklama henüz yok. Apartmanın7-8 yıl önce yapıldığı söyleniyordu. Nasıl olur böyle bir felaket diye sormak abes bu ülkede. Ölenler öldükleri ile yaralananlar ve maddi kayıp içinde olanlar her şeylerini sinelerine çekerek kalırlar. İşi yapan firma çalıp çırpmıştır, fenni denetim görevlisi kağıt üzerinde imza atarak işi teslim almış ve yerel yönetim mühendisi ise işi hiç denetlememiştir. Koskoca Marmara Depremi’nde yıkılan onca yapıyı yapanlara, teslim alanlara ne ceza uygulandı bu ülkede!
Konya’daki apartman çökmesi olayını tüm dünya TV’leri yayınlarında aktardılar. Kurtarma çalışmalarından görüntüler verdiler. Gündüz gözüyle görüntüler çok dehşet vericiydi. Marmara Depremi’nde gördüğümüz yıkımların aynısıydı. Apartmanın yıkılmasına sarsıntı neden olmadığına göre, çok hesapsız kitapsız yapılmış olmalı apartman. Yazık değil mi insanlarımıza, umutlarına, paralarına! Bu devlet gerçek sorumluluğunu ne zaman üstlenecek bu ülkede? İnsanımıza karşı gerçekten ne zaman kendisini sorumlu hissedecek? Bakın şimdi olayın ardından yapılan açıklamalara ve düşünülen yaptırım önlemlere? Hiç bir şey yapılmayacak.
Çin’den neredeyse tüm Uzak Doğu ülkelerine yayılan “Kuş Gribi” (35) salgını yayılmaya devam ediyor. SARS (36) gibi bu salgında Çin’den çıktı. Viroloji uzmanlarına göre Çin ve diğer Uzak Doğu ülkelerinde benzer olayların görülmesine neden yaygın yoksulluk, sefalet ve kötü yaşam koşulları. Hastalık daha çok tavuklardan ve virüsü kapmış diğer kümes hayvanlarından insanlara bulaşıyor. İnsandan insana geçme olayına rastlanmamış.
Bir Singapur uçağından söz ediliyordu. ABD’ye giderken bir şeyler olmuş. 16 kişinin başına bir şeyler gelmiş. Polonya’da donan nehirlerin üzerindeki kalın buzlar kıyıdan kepçelerle ve derin yerlerdekiler ise atılan patlayıcılarla kırılıyordu. Kış koşulları bazı yerlerde yaşamı kötü etkilemiş.
Saat 18:00 sularında ise bizimkiler eve döndüler. Barış Aykan’ın elinde bir sürü torba vardı. Onları alıp mutfağa koydum. Evde meyve sebze kalmamıştı. Turşu, gofret, çikolata ve benzeri şeyler de almışlar Outlet Migros’tan (37). Sinema bilet ücretlerini ise Barış Aykan ödemiş (38). Hanife ile Nalan ayrı film izlemişler (39). Akşam yemeği olarak Hanife konserve taze fasulye pişirdi. Yanına ise bulgur Pilavı. Barış Aykan da lahana ve kornişon hıyar turşusunu doğradı. Böylece karnımızı da doyurmuş olduk. Bugün Allah’ım çok şükür ne sancım ne de gaz sıkıştırmam vardı. Rahattım yani. Meyve ve sebzeleri ise Kar-çit’ten almışlar (40).
Yemekten sonra tüm dünya TV’lerine haber olan Konya’daki “apartman çökmesi” haberinin ayrıntısını izledik Ana Haber Bülteni’nde. Zümrüt Apartmanı dün akşam 20:15’de aniden çöküvermiş. Kurtarılan 30 kişiden 23 kişinin tedavisi yapılıp evlerine gönderilmiş. 7 kişinin tedavisi isi sürmekteymiş. Kurtarma çalışmalarında 200 kişi görev yapmaktaymış. Enkazdan çıkartılan ceset sayısı 15’e ulaşmış. Ama enkaz altında yaklaşık 100 kişinin olduğu tahmin edilmekteymiş. Bir çok daire sakini apartmanda değilmiş. Olasılıkla bayram ziyaretine çıkmışlar. Olayla ilgili RTE’nin yaptığı açıklama sadece, suçluların cezalandırılması için yasalarda düzenleme yapılacağı, apartmanın bir tamir gördüğü filandı. Konuyla ilgili açıklama yapan her yetkili sadece “cek caklı” cümleler sarf etmekteydi. Kimse sorumluların derhal adalet önüne çekilip cezalandırılması gerektiğinden söz etmiyordu. Bunun olmayacağını, adaletin keskin kılıcının bu ülkede sadece sırdan gariban vatandaşa işlediğini herkes bilmekteydi.
İki üç gün önce de İstanbul’un Beyoğlu ilçesinde iki tarihi yapı kendiliğinden çökmüş ve toplam 6 kişi yaşamını yitirmişti. Ölenlerden 5 kişi Adıyaman’nın Sarıyamalı Köyü’nden iş bulmak için İstanbul’a gelen ve virane yapıya yerleşen beş delikanlıymış. Cenazeleri defin için köylerine gönderilmiş. Cenazeleri kalabalık vatandaşlar gözleri yaşlı defnetmişler. Sadece göz yaşı ve rahmet dilekleri. Yetkili ve sorumluların dilekleri hep bu. “Ölenlere rahmet ve yakınlarına sabır” dilerler. Sanki bir işe yarıyor ve acılı yakınlarına bir anlam ifade ediyormuş gibi! Tüm bunlar yetmiyormuş gibi Hatay’da “toprak kayması” olmuş. Olayla ilgili ayrıntılı bilgi yoktu ama 3 kişinin kayıp olduğu ve iki kişinin toprak altında yaşamını yitirdiği söylendi.
TRT1 Kanalının haber bülteninin sonunda bir söyleşi vardı. İnal Batu ve ailesi. İnal Batu uzun yıllar Dışişleri basın ve hakla ilişkiler sözcülüğü yapmış ve çeşitli ülkelerde Büyükelçilik görevinde bulunmuş. Yaşadıklarını ve bildiklerini anlattığı bir kitap yada anı kaleme almamış. Bu kendisinin en kızdığı tarafıymış. İnal Batu, Türkiye’nin Suriye’yi sıkıştırdıktan sonra oradan çeşitli ülkeleri dolaşıp en sonunda İtalya’ya kaçan Abdullah Öcalan olayında Türkiye’nin İtalya Roma Büyükelçiliği görevindeymiş. Almanya’dan gelip İtalyan polisinin gözü önünde Türk basın mensuplarını döven eli sopalı PKK militanları nedeniyle Türk basın görevlileri işlerini Büyükelçiliğin bahçesinde ifa etmişler. Kızı Pelin Batu dizi filmlerde ufak roller alan sanatçı olmuş. Oğlu Arda Batu ise siyaset bilimi okuyormuş. Şimdilerde ise doktorasını yazmaktaymış. TRT1 kanalıdan çekimi Maşukiye’de yapılan bir dizi başlamıştı. Ben senaryosunu beğenmemiştim. Oyuncular pek yapmacık gelmişti bana. “7 Numara” ve “İstanbul Yedi Tepe” gibi değildi. Belediye başkanı ve onun çevresinde yer alan kişilerin karıştığı kirli oyunları konu alıyordu. Ailenin iznini almadan ABD’ye giden ve yıllar sonra Kızılderili arkadaşı “Chayenne” ve küçük oğlu ile dönen İnci’nin aile içi ilişkileri ile sarmalanıyordu olaylar. “Kasabanın İncisi”.
Biz niyetlenmiştik ama karşı komşumuz Bayram Odabaş ailecek bize bayram ziyaretine gelmişti (41). Aybüke Beren biraz mızmızlandmıştı. Baktık ateşi vardı biraz. Annesi hemen ateş düşürücü şurup içirdi. Bir süre sonra canlanıverdi. Şimdi yanlarında dayıları da var. Ardından kızlarımızın bakıcılığını yapan ama nişanlandığı için Mart ayından sonra ayrılacak olan Zehra Ala (42) nişanlısı ile bize geldi. Nişanlısı İzmit Tekel Yapısı Demiryolu altında, eski Fayton Durağı’nın yer aldığı yerde oturmaktaymış. İyi, güleç yüzlü, efendi görünüşlü bir gence benziyor. Kırmamış bayram ziyaretine bize gelmiş. Ayaklarına sağlık. Bengisu arkadaşları Melike ve Tuğçe Odabaş’ın bu akşam bizde kalmalarını rica etmişti. Onlarda ailelerinden izin aldılar. Bize gelip gevceyarılarına dek dayıları Barış Aykan ile “Monopoly” oyunu oynadılar. Hiç birisi yatak nerede diye hayıflanmadı.
Eve gelen gazeteye şöyle bir göz atıyorum. “Derince Kaymakamlığı”, geçici olarak yerleştiği “Zübeyde Hanım İkokulu” yapısından, 17 Ağustos Depremi’nde, Bayındırlık Bakanlığı için yaptırılan apartmandaki yerine taşınmış. Bu yapıda Kaymakamlığa yer ayrılmış. Bayram ve kent görüntüleriyle ilgili iki haber vardı. “Sokak ortasında kurban artıkları”. Hürriyet Caddesi’ne açılan Cebesoy Geçidi’nde kurban artıkları, kemikler torbalara konulmadan öylece köşeye bırakılmış. Artık çöpçüler ne zaman gelirse o zaman kaldırılacak diye yazılmış altına. Diğeri ise “Burası Belediye’nin önü”. Yukarıdan çekilmiş bir görüntü. Altında ise şunlar yazılmıştı; “İzmit İstiklal Caddesi’nde Büyükşehir binasının önünde dünkü tablo... Onlarca tezgah caddeye yayılmış. Bu kent zaten artık onların. Belediye zabıtaları da ahbapları. Diledikleri gibi tezgah açabiliyorlar.” Ama haberin alt başlığı hoşuma gitmişti durum tespiti açısında; “İzmit Avrupa Kenti ya.. Avrupa kentlerinde de her halde ana caddeler böyle çırpıcı çayırı gibi seyyar satıcılarla doludur diye düşünüyorsanız, yanılıyorsunuz. Kendisine Avrupa Kenti deyip de, önünü bu hale getiren tek kent, herhalde İzmit’tir..”.
Evet çok hoş ve yerinde bir belirlemeydi. Benzer durumlar tüm kentlerde vardır ama salt Türkiye ve diğer Doğu ülkelerinde. Ayrımı ise İzmit’in, “Burası Avrupa Kenti’dir” belgesini, Belediye Sarayı önünde taşıyor olması. Bakın Osmanlı zamanlarının kartpostal ve resimlerine, günümüz görüntüleri ile pek ayrım görebilecek misiniz? Ayrım çağdaş araç gereçlerdedir. Görüntünün ana konusunda ayrım bulamazsınız. “Bazı garibanlar da ekmek parası kazansın” yaklaşımı ile iki gün içinde hiçbir yerde bir cm’lik boş alan kalmayacağını savunurum. İnanmayan yetkili deneyebilir. İki sonra göz yumulan satıcıları tankla tüfekle yerleştikleri yerlerden kaldırmak kolay mı görebilirler.
Diğer haberler. Kim kimi nerede ağırladı. Kimler kimlerle nerede bayramlaştı. Objektiflere gülümseyen yüzler. Kalabalık gruplar. Siyah beyaz görüntülerde kimin kim olduğu belli olmayan toplu resimler. STK’lar, siyasi parti yandaşları ve belirli postlara adaylıklarını açıklayan bireyler, dernekler filan. Hepsini toplayıp saysan, artık büyük kent görünümündeki İzmit ilinde yaşayan, yaklaşık bir milyon yerleşiğin kaçta kaçı ederler! Ya diğer ilçe ve beldelerde neler olmuştur benzer biçimde? Onları da öğrenmek isteyenler, Karamürsel, Kandıra, Gölcük ve Gebze gibi yerlerde çıkan yerel gazetelere göz atacaklar. Merak ederlerse doğal olarak. Bana göre ilginç olan haber “SODEP’te başladı, AKP’den adayı oldu” başlıklı olanıydı. Zafer Arat’tı söz edilen. Bir sürü de can canlı haber yapılmış. Kıbrıs filan. Bu ülkede kimin umurunda “tutarlı olmak”, “sözünün ardında durmak”! Ne denli fazla yer değiştirir, ne denli fazla kapı yaparsan, “itibar” o denli artar. Haber baştan sonra “Paralı Haber”di bana göre. Ver parayı yaptır haberi. Gazeteler de para kazanacak elbette! Değil mi?
Maliyeye ait, arkasında “MALİYE” yazan, “41 LK 093” siyah plakalı bir araç. Aracın etrafında üç birey. Elleri dolu. Kurban kesilmiş. Görüntünün altına şunlar yazılmış; “Herhalde bir nevi kamu hizmetiydi”. Bence gariplik yok! Bizde işler yukarıdan aşağıya, aşağıdan yukarıya benzer yürür. Özel gereksinimlerle görev gereği işler iç içedir. Bunu ayıramazsınız. Ayırmaya kalksanız başınız ağrır. Hangisinin üzerine gideceksiniz. Ne denmişse o uygulanır cennet ülkemde; “Bal tutan parmağını yalar” ve “Devlet malı deniz..” Bakın siyasetin parlak yüzüne ve aday adaylarının, varsıl yada yoksul, eğitimli yada eğitimsiz, pür cahil... İlginin altında yatan “çekici parlaklık ne ola acaba!”
Maşukiye’de gökte görülen ve etrafına ışık saçtığı söylenen bir cisim görülmüş. Kameralarla kaydı yapılmış. “Kandilli Rasathanesi” (43) aranmış, bilgi verilmiş. Ama cismin UFO (44) değil de bir yıldız oyunu yada meteoroloji balonu olabileceğini söylemiş uzmanlar (!). Bazılarında ise ışık oyununun, bir UFO’ya ait olduğunu inancı hakimmiş.
Peki kimler aramızdan ayrılmış? Bakalım; Mehmet Okumuş (73) feçten, Hakkı Pir (56) kalp krizinden, Kadir Kocaman (82) böbrek yetmezliğinden, Kurtuluş Erarslan (52) kalp krizinden ve İbrahim Yalçınkaya (58) kalp krizinden dolayı Hakkın rahmetine ulaşmışlar. Toprakları bol olsun. Aramızdan ayrılanların üçü kurban kestikten sonra fenalaşıp rahatsızlanmışlar ve kalp sekmesinden vefat etmişler. Bu bilgiler saltİzmit merkeze ait veriler. İl kapsamında neler olmuştur bilinmez.
Dördüncü Gün, Kurban Bayramı
Telefon çalıyordu. Uzun uzun. Ama telefon sesi değildi bu. Uyandırma zili. Barış Aykan kurmuş olmalı. Sabaha karşı saat 04:00’de zorla yatağa göndermiştim onları. Akşam Bengisu, Aybüke Beren, Melike ve Tuğçe Odabaş ile birlikte Monopoly oyununa dalıp gitmişlerdi. Kalktık. Kendime gelmeye çalıştım elimi yüzümü yıkadıktan sonra. Mutfakta duvar saatine baktım. Saat10:00’du. Hanife Sigara Böreği yapacağını söyledi. Yufkalar. Ekşimik. Ekşimiğin üzerine nane ve bol tuz boca etti. Karıştırdı. Kaşıkla ezdi. Yufkaları üçgen biçiminde kesti. İçlerini ekşimiği doldurup sardı. Sardıklarını bir tabağa dizdi. Ateşte ısınmakta olan tavaya attık. Kızaranları bir tabağa dizdi. Kızarmış. Gevre. Ağız tadında. Çay demlenmişti. Beyaz Peynir. Ballı dilimlenmiş muz. Ballı, cevizli dut kurusu. Kızların hepsi uyanmışlardı Bengisu dışında. Barış Aykan, Hanife ve kızlar yediler önce. Sonra ben.
Kahvaltıdan sonra kızlar dayıları ile PlayStation’da kamyon yarıştırdılar. Monoply oynadılar. TV’de çizgi film izlediler. Çekiştiler. Kavga ettiler. Bir birlerini babalarına şikayet ettiler. Karşı komşuya gittiler. Geri döndüler. Ben bilgisayarın başında yazmaya devam ettim. Haftalardır yarım yamalak kalan güncemi tamamlıyordum. Özellikle Kurban Bayramı arifesinden beri aldığım notları derliyordum. Bir sürü not almıştım. Ayrıntılar. Azar azar gazım var. Ama geğirebiliyorum. Taş ağrım yok. Bir ara Akçakoca’dan dönen İrfan Koç aradı. Sana böbrek taşları için iyi geldiği söylenen Kabalak Suyu’ndan getirdim dedi. Bize gelin, bayramlaşırız dedim ama çocuklar Outlet Center’a gitmek istiyorlarmış. Daha sonra görüşürüz dedi.
Barış Aykan İstanbul’a geri dönecekti. Efetur’dan 17:15 otobüsüne yer ayırtmış. İlkin Ali Osman Aykan Geldi. Daha sonra ise Zeliha Aykan. Yine bizde bir araya geldik. Hanife annesiyle öğle yemeği hazırlayacaktı. Yada yemek öğle ile ikinci arası yemeği olacaktı. Köfte yapmayı düşünüyordu ama kıyma buzluydu. Açılması lazımdı. Önce Bulgur Pilavı yaptı. Sonra Makarna. Barış Köfteye yetişemeyecekti. Bugün de evden dışarı çıkmamıştım. Barış Aykan ile yürüyerek Bakkal Ekrem’e gittik. Kızların akşamdan beri ateşleri vardı. Önce Aybüüke Beren’de başladı. Ona ateş şurubu verdik. Ardından Bengisu. Sabah ikisi de halsiz düştü ateşten. Aralıklarla ateş şurubu içirdik. Ateşlerini ölçtük. Bengisu’nun 38.1°, Aybüke Beren’in ise 37.2°. Normal. İki arada bir derede üşüttüler yine. Onca uyarı ve korumaya karşın.
Bakkal Ekrem’den (45) Ihlamur almaya gitmiştik. Gidince üç ekmek, bir kg muz, karbonat, tarçın ve iki gazete alıp geri döndük. Ihlamur kalmamıştı. Ihlamur almak için Stadın önündeki markete gittik. Oradan aldık ıhlamurları (46). Saat 16:30 olmuştu. Barış Aykan gitmek için hazırlanacaktı. “Safinaz”ı alacak, eşyalarını toparlayacak ve saçlarını yıkayacaktı. Eve döndük. Yemek atıştırdı. Saçlarını yıkadı. Onu Kuruçeşme Gişeler’e ben götürecektim. Birlikte çıktık. Önce babasının apartmanına çıktı. Beşinci kat. On dakika içinde kedisinin kutusunu ve eşyalarını toparladı ve arabaya geldi. Şirintepe’nin arka yolundan hızla Kuruçeşme’ye ulaştık. Otobüsün gelmesine beş dakika vardı. Asyatur ve Efetur otobüsleri 5 dakikada bir kalkıyorlardı. İstanbul Harem ve Otogar’a. Herkes hareket halinde. Meğer ne çok kişi İzmit-İstanbul arasında mekik dokumaktaymış. Efetur yazıhanesinden biletini aldı (47). Otobüse gelinceye dek onu bekledim. Vedalaştık. Felix’i arabada bırakmıştım. Arabanın içinde dolaşıyordu. D-100’e çıkıp doğrudan Çenesuyu’na gittim. Sakal tıraşı olacaktım. Berat Berber. İçeride bir müşteri vardı. Koltukta. Saç tıraşı oluyordu. Ben TV’nin önün geçtim. Kanalları gezindim. TRT2’de “Mısır Uygarlığı”nı ve Mısır’ın çeşitli yerlerinde, çöl kumları altında kalmış Firavunlar zamanından, Büyük İskender ve Romalılardan kalma kalıntılarda kazı yapan Alman ekibinin bulgularından söz ediyordu (48). Tıraşımı oldum. Yanımda para yoktu. Borca tıraş oldum. Eve döndüm. Yemeğimi yedim. Ali Osman Aykan hala bilgisayarda “Toplar” oyununu oynamaktaydı.
Saat 21:30 sularında onların karşı komşularından telefon geldi. Ali Osman Aykan’lara ziyaretçi gelmişti. Onları bekliyorlardı. Aybüke Beren ise anneannesinin bizde kalmasını istemişti. Buna üzülmüştü. Söylenip duruyordu. Nerden çıktı bu misafirler diye. Yavaş yavaş gazın basıncını duyumsamaya başladım. Çok fazla rahatsız ediyordu. Allah’tan geğirebiliyordum. İçimdeki körük gaz üretmeye devam ediyordu. Metsil. Laevelac. Faydasız. Sıcak küvete girmem gerek. Küveti su doldurdum. Sıcak su ve buhar iyi geldi. Rahatladım. Bir süre TV’deki filmi izledim. Julia Roberts ve Brad Pitt’in filmi. Konusu saçma sapandı. Salt tutulan iki oyuncu için film çekilmiş. Erkekler Jıulia Roberts’a bayanlar Brat Pitt’e hayran ya!
Gazetelerde haberler Konya’daki çöken apartmanın görüntü ve haberlerinde, birde bayram dönüşü trafikten oluşuyordu. 19:30 An haber Bültenleri’nde ise çöken apartmanı yapan yüklenici firmanın kardeş iki sahibinin arandığını söylüyordu. Ankara’ya gelen KKTC Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş, Başbakan Mehmet Ali Talat Özdemir ve Başbakan Yardımcısı Serdar Denktaş ile RTE doruk toplantısı yapmış. Ada’da Türk tarafının vereceği toprak tavizi ve diğer koşullarla ilgili olarak. Macaristan’ın başkenti Budapeşte’de AB Aday Ülkeleri Parlamento Başkanları Toplantısı yapılmış. Dünün Komünist peyk ülkeleri Türkiye’den önce üye olacaklar. Türkiye ise 1960 yılından beri uğraşıp duruyor.
Kuzey Irak’ta Erbil kentinde bayramın birinci günü, bayramlaşma sırasında, iki Kürt grubunun merkezleri yakınında yapılan intihar saldırısı olmuştu. Patlamada çok sayıda kişi ölmüş ve yaralanmıştı. Son haberlere göre ise ölü sayısının 135’e yaralı sayısının ise 240’a ulaştığı bildiriliyordu. Musul ve Kerkük’ü Kürt kentleri sayan ve Irak’ta federe bir Kürt devleti düşü peşinde koşan Kürtlere tepkiydi olan aslında. Şimdiye dek tüm saldırı ve pusular hep ABD ve İngiliz askerlerine yönelikti. Bu ise doğrudan onlarla savaşın başından beri işbirliği yapan Kürtlere yönelik oldu. Hem de karargahlarına. Arap Batağı’na saplananlar kolay çıkamıyor orada.
İran’da yapılacak seçimlerin iptal edilmesi istemini Ayetaullah Ali Hamaney geri çevirmiş. Ama İslami kurallara uygun olmadıkları gerekçesi ile seçimlere katılmaları yasaklanan 2,400 kişiden sonra ortalık karışmıştı. Bu sayıyı sadece 240’a filan çekmişlerdi. Yasaklanan milletvekilleri ise Mecliste oturma eylemi yapıyorlardı. Ali Hamaney yasaklananların durumlarının tekrar gözden geçirilmesini istemiş.
Pakistan’da bir Nükleer Fizik uzmanı olan Abdülkadir Han TV’de Devlet Başkanı Pervez Müşerref’ten özür dileyip affedilmesini istemiş. Suçu ise Libya, İran ve Kuzey Kore’ye Nükleer Enerji sırlarını sızdırmakmış. Adam neden böyle davrandığını açıklıyordu. Başka Müslüman ülkelerin de benzer teknolojilere erişmesini ve Pakistan üzerindeki baskının Kuzey Kore’ye kaymasını istediği için bilgi sızdırdığını söylüyordu.
Açıklamalar & Dipnotlar
(1). Akbir Petrol; D-100 Karayolu üzeri, Yahya Kaptan Mh. Karşısı, Üç poğoça 750,000 lira ve Özgür Kocaeli Gazetesi 250,000 lira. 20 milyon liralık da kurşunsuz benzin.
(2). OGS; Otomatik Geçiş Sistemi.
(3). İbrahim Uslu, Sapanca Belediye Başkanı, Tel;+90-264-582 51 51-52-53, http://www.sapanca-bld.gov.tr Email; baskan@sapanca-bld.gov.tr
(4). Cemal Karaağaç; Sapanca Belediyesi-Adapazarı. GSM: 544-481 90 17, cemkar@hotmail.com
(5). Sınırlı Sorumlu Kentsa Yapı Kooperatifi,
(6). “Sayın Üyemiz; Erkan Kiraz, Yönetim kurulunun almış olduğu karar gereği, siz üyelerimizi yapılan çalışmalar hakkında bilgilendirmek amacıyla 15 Şubat 2004 Pazar günü saat 12:00’de toplantı yapılacaktır. Ayrıca evlerimizin son durumu hakkında bilgi edinmemiz için kooperatif güvenlik binasının karşısında bulunan 12 nolu blok nıune olarak tamamlanmak üzeredir. Tamamlandığı takdirde bayramda ve bayram sonrasında gezilip görülebilir. Bu konuda güvenlikte bulunan arkadaşlarımız yardımcı olacakalrdır. Toplantı yeri; Selüloz-İş Eğitim Salonu; Mustafa Kemal Paşa Cad. Doğan Birlik İşhanı, K: 2, Acısu-İzmit. Sınırlı Sorumlu Kentsa Yapı Kooperatifi”. 15.02.04 Pazar günü, saat 12:00’de “Bilgilendirme Toplantısı” için Selüloz-İş Eğitim Salonu; Mustafa Kemal Paşa Cad. Doğan Birlik İşhanı, K: 2, Acısu-İzmit.”
(7). 30.01.2004 10:16. Tahsin Koç; “Erkan Bey güzel Derince anıları için teşekkür ediyorum, gene zevkle okudum inanın. İyi çalışmalar diler eşinize de selam ederim.”
(8). Ahmet Şen, Ali Doruk, Ali Gezer, Bülent Akoğlu, Cevdet Yazgan, Denizalp Gülkokan, Esra Kopaner, Faik Suat Çakır, Gökhan Kara, İdris Taşocak, İnci Güney, Müge Özmerzi, Nurten Çakmak, Orhan Emir, Özlem Avcı, Semih Saraç, Serdar Çakıcıoğlu, Süleyman Ortaç, Şahin Duman, Uğur Güç,
(9). 30.01.2004 11:07. Orhan Emir; “Merhaba; Yazını aldım, ama okuyamadım. Nedeni şu: Uzunca olan yazıları burada okuyamıyorum, eve yönlendiriyorum. Evde de zaten bilgisayarı çoğunlukla mesajları almak için açıyorum. Bir de evdeki ekranım hala 14 inch ve orada okumak pek zevkli olmuyor. Yakında ekranı değiştireceğim.... Sevgi ve Selamlarımla”
(10). 30.01.2004 11:52. Müge Özmerzi; “Erkan bey selamlar, Öncelikle sizleri çok özlediğimi söyleyeyim... Sonra da hafta sonu yazınızı titizlikle okuyup sizi çıldırtan yorumlarımı esirgemeyeceğime emin olunuz diyeyim. Son olarak da bayramınızı kutlayıp bol selam ve sevgiler ileteyim dedim. (Şimdi evde bol miktarda misafir var, bu yüzden bilgisayarı uzun sure kullanamıyorum, bu da dip nottu...) Sevgiler, Müge”
(11). Müge Özmerzi; Home; Weibroekdreef 96, 9880 Aalter Belgium. Ev Tel: +32- 92 27 89 29, GSM: +32-473 27 06 83, mozmerzi@yahoo.com
(12). Ramazan Köftecisi; Necati Cevat Çobanoğlu. Dörtyol san. Çar. 10 Nolu Sk. No: 6, Adapazarı. Tel: +90-264-275 23 41. Benim köfte ücretini Kerem Dedeler ödedi. Toplam olarak 21 milyon lira ödendi. Fişini ben aldım.
(13). Brüt maaşım X,XXX,XXX,XXX lira. Avans; X,XXX,XXX,X lira, Sosyal Tesis kesintisi XX,XXX,XXX lira, Sosyal Tesis Harcamaları; XX,XXX,XXX lira, Özel sağlık Sigortası Peşinatı; XXX,XXX,XXX1 lira, Kentsa Konut Kooperatifi Kesintisi; XXX,XXX,XXX lira. Özel kesinti toplamı; X,XXX,XXX,XXX lira. Net kazancım olan X,XXX,XXX,XXX liradan elime ay sonunda geçen X,XXX,XXX,XXX lira. Ya resmi ve yasal kesintiler nasıl?Vergi indirimi sadece; X,XXX,XXX,XXX lira(!). Vergi matrahım; X,XXX,XXX,XXX lira ve SSK Matrahı; X,XXX,XXX,XXX lira. Ödediğim gelir vergisi; 460,363,849 lira, SSK Kesintisi; 384,741,000 lira, İşsizlik Sigorta Primi; 27,481,500 lira ve Damga Vergisi; 21,538,032 lira. Toplan yasal kesinti; 894,124,381 lira (!). Bu ne yüce devlet anlayışıdır Allahım. Kim bu “devlet soygun düzeni”ne son der? STK’lar mı? Siyasi Partiler mi? Din adamları mı? Sendikalar mı? “Vicdanları pak devlet görevlileri” mi? Bu ne demek biliyor musunuz? 894,124,381 lira çarpı 16 ay toplam 14,305,990,096 lira. Bu ülkede bu kadar vergiyi kim veriyor bordro mahkumlarından başka. Sözgelimi İzmit’te hangi iş adamı, avukat, doktor, özel tıp merkezi, sarraf, muhasebeci, beyaz eşyacı, telefoncu, lokantacı, pastaneci.. Hangi esnaf, tüccar, zanaatkar, ticaret erbabı ödüyor senede bu kadar vergiyi? Ödeyen çıksa bile numunelik. O da her tür özel, tüzel, ulusal ve uluslararası masrafını ödeyeceği vergiden düşüyordur. Çalışırken benden bizzat bu kadar parayı salt 2004 yılında kesecek olan yüce devletim, emekli olduğumda bana ne sağlayacak? Şimdiye dek ne vermiş, okul mu, meslek mi, güvenli, sağlıklı ve temiz bir yaşam noktası mı? Ayda kaç para verecek bana? 350,000,000 lira mı? “Devlet yada kamu vicdanı” diye bir şey var mıdır bu ülkede? Vermesin bana bir şey. Ama bana sormadan da kesmesin. Benden aldığı para ile varsılların villalarına yol, elektrik, su götürmesin. Onlara benim cebimden zorla aldığı paralarla teşvik vermesin. Kamu görevlilerinin altına Mercedes, BMW, Jeep almasın. Hangi devlet sahiplenecek ben emekli olduğumda çocuklarımın eğitimini, geçimini ve sağlıklarını? Benden salt 2004 yılında ~ 14 milyar vergi kesecek devletim mi!.
(14). Koruma Club. Koruma Tarım İlaçLarı’nın Sosyal Tesisi. Bahçecik-İzmit.
(15). Matrix Avcısı; (Neuromancer), William Gibson; © Willim Gibson, Altın Kitaplar Yayınevi, I. Basım, Mayıs 2003, ISBN; 975-21-0367-7, [Erkan Kiraz, Fethiye Cad. Hamamyanı Sokak Kitap Satıcısı, İzmit, 02.01.04, 3,000,000 TL], [Erkan Kiraz, 2. El Kitap Market, İzmit, 02.01.04, 5,000,000 TL].
(16). Prens Rakoczi; Osmanlı’da Bir Macar Konuk ve Mikes’in Türkiye Mektupları; (Törökorzsagi Levelek), Klemens Mikes. Çeviri Edit Tasnádi, Türkçeye uyarlayan Figen Turna. Aksoy Yayıncılık, ISBN 975-312-221-7, [Erkan Kiraz, İzmit Migros Çarşı Mağazası, 20.12.03, 5,250,000 TL], http://www.frankfurt.matav.hu.
(17). Başdeğirmen Konaklama Evleri ve Alabalık Tesisleri; Ahmet ve Mehmet Baş. Karamürsel-Akçat Beldesi Yolu 8. Km. Karamürsel-İzmit. Tel: ++90-262-452 97 07 ve 452 73 40. GSM: 0532-297 66 11 –0533-579 42 84. http://www.basdegirmen.com. Konaklama bedeli kişi başı 30 milyon lira/kahvaltı. Bengisu için yarım pansiyon almışlardı. Gecesi için tüm aileye 75 milyon ödeyecektik. İki gece konaklamış ve bir öğin yemek yemiştik. Toplam borcumuzun 190 milyon lira olduğunu söylediler. Bedelin yarısını peşin yarısını ise kredi kartı ile ödemiştik.
(18). Adnan Yüksel Çevik; [Pirireis İlkokulu’ndan Profesör lakaplı çocukluk arkadaşım. Şimdiki Derince Lisesi karşısında kalan Turan Sokak’ta oturmaktaydılar] Değirmendere-İzmit. Ev Tel: 0262-4271319.
(19). Migros Türk A.Ş.; Gölcük Satış Mağazası. Değirmendere Yüzbaşılar Sapağı, Baca Mevkii, Gölcük-İzmit. Tel:+90-262-426 39 32. Alışveriş tutarı 63,280,000 TL.
(20). Halit Çamlıca; Ev Adresi; Bayındırlık Kalıcı Konutları-İzmit. GSM: 532-2608421,
(21). Fikri Durmuş; Bayındırlık Konutları, Gündoğdu-İzmit. GSM: 535-980 40 41, Ev Tel: 0262-226 6241,
(22). Atilla Oral, İzmit Körfezi Tarihi’nden Bir Sayfa, Özgür Kocaeli Gazetesi, 01.02.04, Pazar Eki, S. 6-7, “Evliya Çelebi’nin Seyahatnamesi’de İzmit ve Civarı, Evliya Çelebi İzmit’te. (Evliya Çelebi’nin kaleminden 3,5 asır öncesi İzmit’te yaşam)”.
(23). Ruhan Odabaş, “Sonra”. Gerçek Sanat Yayınları. Odabaş’ın önce yayınlanmış dört şiir kitabı daha varmış.
(24). Ali Gündoğdu, Meydan, Özgür Kocaeli Gazetesi, 02.02.04, S. 7, “Nikomedya’ya ilk dokunan insan”,
(25). Yakup Özkan, “Mübadele’nin 80.ci yılı”, Özgür Kocaeli Gazetesi, 02.02.04, S. 10.
(26). İskender Özsoy; iskensoy@hotmail.com,
(27). İki Vatan Yorgunları, Bağlam Yayıncılık; Ankara Caddesi, 13/1 Cağaloğlu-İstanbul. Tel: 0212 513 59 68,Eposta: baglam@baglam.com,
(28). Meliha-Kemal Badal; [Kemal Badal Vefat 2003]. Mehmet Ali Paşa-İzmit.
(29). Mustafa Giray; İş Adresi; Seka Genel Müdürlüğü, İzmit. Tel: ++90-262-322 31 90-191 (8 Lines), Faks: ++90-262-322 00 74, Ev Adresi; Seka Lojmanları, İzmit. Ev Tel: ++90-262-322 31 90-491. GSM: 0532-546 92 98, mustafagiray42@mynet.com mustafagiray@hotmail.com
(30). Serdar Badal; Ev Adresi: M.A.Paşa-Bekirdere - İzmit. GSM: 532-702 21 81,
(31). Necati Aykan; Sopalı Çiftliği-Yenikent-İzmit.
(32). Yusuf Serhat Badal; İş Adresi; Kiel Koltuk Sistemleri San. Ve Tic. A.Ş. Manolya Cad. 15 Sk. No: 169. Nosab. Bursa. Tel: ++90-224-241 87 88, Fax: ++90-224-242 19 91. serhat.badal@kieltr.com Ev Adresi; Fatih Sultan Mehmet Mah. Madenciler Sitesi Tip: 3 No:6, Emek-Bursa, Tel; +90-224-327 13 51, +90-224-219 31 01, GSM: 0532-585 10 20,
(33). İdris Aşıkoğlu; Derince-İzmit.
(34). Matrix Avcısı; (Neuromancer), William Gibson; © Willim Gibson, Altın Kitaplar Yayınevi, I. Basım, Mayıs 2003, ISBN; 975-21-0367-7, [Erkan Kiraz, Fethiye Cad. Hamamyanı Sokak Kitap Satıcısı, İzmit, 02.01.04, 3,000,000 TL], [Erkan Kiraz, 2. El Kitap Market, İzmit, 02.01.04, 5,000,000 TL].
(35). Kuş Gribi; İngilizcesi “Avian Influenza”.
(36). SARS; İngilizce dört kelimeden oluşan kısaltma. Sever Acute Respiratory Syndrome. Türkçesi aslında “Ciddi Kalıcı Solunum Yetmezliği Belirtisi”. Ama Türk tıp adamları “Şiddetli Solunum Yetmezliği Hastalığı” yada “ Akut Solunum Yetmezliği Sendromu” diyorlar.
(37). Migros Türk A.Ş.; Migros Outlet Center Satış Mağ. Eski Gölcük Yolu Bayraktar İş Merkezi. İzmit. Tel: +90-262-335 32 34-35. Alışveriş tutarı 14,630,000 TL.
(38). Outlet Cinemaları, “Maceraya Devam”, bilet ederi 18,000,000 TL. Adam başı 6,000,000 TL yani. Sinemada KDV fişi verme hak getire. KDV’ler cebe. Vatandaş ödesin. Sorsan Maliyecilere, siz almak zorundasınız diyecekler. Neden? Vatandaşa vergi iadesi vermezsen neden almak zorunda olsun?
(39). Eşim Hanife, Nalan Aykan ile “Aşk Heryerde” adlı filmi izlemiş. Hugh Grant’ın filmi. Bilet bedelleri 14,000,000 TL. Yani adam başı 7,000,000 TL.
(40). Kar-Çit Çevre Düzeni ve Gıda San. Tic. Ltd. Şti; Çınarlı Mah. Atatürk Cad. No: 3, Çenesuyu-İzmit. Tel:+90-262-223 18 17. Alışveriş tutarı 13,950,000 TL.
(41). Bayram Odabaş; [Eşi Nuray, çocukları Tuğçe, Melike,Ece], Çelilhalat A.Ş.’de elektrik bakım içşisi. Aslen Sinoplular.
(42). Zehra Ala; Feza Siteleri, Şirintepe-İzmit. Aslen İhsaniye, Ayvazpınar Köyü’ndenler.
(43). Rasathanesi: Arapça. Rasat; gözlem, hane; ev. Gözlemevi,
(44). UFO; İngilizce. Unidentified Flying Object. Tanımlanmamış Uçan Cisim.
(45). Merve Market; Ekrem Göde. Y. Birlik Sit. Altı, Şirintepe İzmit. Tel; +90-262- 226 72 78. Alışverişşimiz 8 milyon lira tuttu.
(46). Kar-Çit Çevre Düzeni ve Gıda San. Tic. Ltd. Şti; Çınarlı Mah. Atatürk Cad. No: 3, Çenesuyu-İzmit. Tel: +90-262-223 18 17. İki paketr ıhlamurun bedeli 2 miyon liraydı.
(47). İzmit-İstanbul arası çalışan iki firma Efetur ve Asyatur’un bilet bedelleri aynı. Harem 7 milyon, Otogar ise 8 milyon.
(48). TRT2 TV kanalı. Saat 17:30 suları. Kadim Mısır Uygarlığı Kazıları.
(49). Cuma gününden itibaren kur; € 1,655,742.
(50). Yazıda ad ve adresleri geçen mekanlar ve ticari işletmeler bilgi sağlama amacıyla zikredilmiştir. Her hangi bir ticari bağlantı söz konusu değildir. Sözü edilen mekan ve işletmelerin sponsorluk yada parsal desteği söz konusu değildir. Zaman içinde erişim bilgilerinde oluşacak değişiklikler bireysel olarak beni bağlamamakatdır.
(51). Yazıda söz edilen mekanlara ait bilgi ve yorumlar sadece bilgi sağlamayı amaçlamaktadır. Her hangi bir yergi yada yüceltme söz konusu değildir. Amaç yaşanılan anları ve yaşananları bireysel gözlem ve yorumla olduğu gibi aktarmaktır.
(52). Sözü edilen bedeller ilgili tarihlerde geçerli bedeller olup ne bireysel olarak şahsımı ne de ilgili yerlerin sahip ve işletmecilerini bağlar.
Erkan Kiraz, 30 Ocak, 2004 Cuma ve 04 Şubat 2004 Çarşamba, Şirintepe, Bahçecik Sırtları, Karamürsel ve Şirintepe-İzmit, erkankiraz@yahoo.com, erkankiraz-41@hotmail.com
© Copyright Hakkı Erkan Kiraz’a Aittir. Tüm Hakları Saklıdır.
Bu yazı ancak kaleme alanın izni alınarak tekrar yayınlanabilir yada dağıtılabilir.
© Copyrighted to Erkan Kiraz. All Rights Reserved.
This study may be re-copied or re-distributed only with prior consent of its Author.
Written & Edited By Erkan Kiraz erkankiraz@yahoo.com on 04/02/04.
Posts
