Bir Zamanlar Derince

Bir Zamanlar Derince

Derince Ekpres Gazetesi, Yazım Tarihi; 8 Eylül 2004 Çarşamba, Şirintepe-İzmit, Yayın Tarihi;

Derince. Benim çocukluk düşlerimin saklı olduğu belde. Eski Çarşı’da, Eski İstasyon’un bekleme salonunda, İstasyon Parkı’nda, Derince Limanı’nda ne düşler kurardık. Düş dolu gelecek günler hep Derince’nin ötesindeydi. Limandan gelen gemicilerin peşinde, Eski Çarşı’da koştururken düşlerimizde gemilere binip uzak diyarlara giderdik. Tren kompartımanlarında yurdun merak edilen illerine ulaşırdık.

O zamanlar Derince bizim için ne denli büyükse o denli de dardı. Topçular Mevkii denilen yerde otururduk. Burası Kaşkaldere’den hemen önce yer alırdı. Ama Muhacir Mahallesi, Subay Mahallesi, Öğretmenler ve Çenedere Mahalleleri, Yörükler Alanı, Köşk Çevresi ve Topallar Köyü herkes için çok yakındı. Herkes her yeri bilir, en kuzeyde oturanlar en batı kesimde oturanları tanırdı. Yerleşikler köken olarak belli yerlerde otururlardı. Romanya Göçmenleri, Bulgaristan Göçmenleri, Lazlar, Gürcüler, Çankırılılar ve Yörükler. Mahalle ve semtler kökenlere göre bilinirdi.

Zaman geçti. Herkes gibi biz de büyüdük. Bir yerlere savrulduk yaşam savaşımında. Derince gerçekten dar geldi bize. Başka kentlere, başka diyarlara hatta başka ülkelere savrulduk ekmek kavgasına. Ben biraz şanslıydım. Pek uzaklaşmadım Derince’den. Onu unutmadım da. Bir gün diyordum. Çocukluk günlerimi kaleme alacağım. Ötelenmiş düşler. Herke bir şeyler yapmak ister de hep “Sonra” der. “Daha sonra yaparım” düşüncesi. Ama ötelemediğim bir şey vardı. Günce tutardım. Araya büyük kopukluklar girse de bunu sürdürürdüm.

Bir gün karar verdim. Düşlerimi ötelemeyecektim. Yazmaya başladım. Çocukluk günlerimin anıları “Derince’nin Geçmişi” ile sarmal oluverdi. Onları birbirinden ayıramaz oldum. Belleğim yetersiz kalınca yakınlarımdan destek aradım. Olmadı. Yetmedi. Bu kez sokak sokak dolaşmaya başladım. Anıların izlerini arıyordum sokaklarda. Birçok kişiyle sohbet ettim. Bir tür kısa söyleşiydi bunlar. Kimileri “Adamın işi kalmamış neyle uğraşıyor..”, “Kafayı mı sıyırmış!”, “Yav git kardeşim işin mi yok senin!!” derken kimisi ilk elden “Olmaz!!” diyordu. Ama ricalı zorlamalı ilk beş dakikalık sohbetin ardından beni bırakmak istenemiyorlardı. Onlar da kendi geçmişlerine daldılar. Sisler arasındaki güzelliklerine dalıp gittiler. Daldıkları güzellikleri dinlemek isteyen birisiyle paylaşıyor olmanın zevkine varmış oldular. Ne güzelmiş, sağ olasın dediler. Gerçekten de öyleydi.

Ne Derince eski Derince’ydi ne de insanlar eski insanlardı. Derince biçim ve kabuk değiştirmişti. Büyümüş, genişlemiş ve çeperlerini yırtmıştı. Hem zenginleşmiş hem de yoksullaşmıştı. Eski Derinceliler’e taze Derinceliler eklenmişti. Eskiler geçmişin izlerini bulamadıklarından dertlenirken genç Derinceliler yaşamın burada kilitlendiğinden şikayet ediyorlardı. Eski Çarşı ve çevresinde yani D-100’ün güneyinde yaşam donup kalmışken, belde kuzeye doğru genişlemiş ve Çenedağ eteklerine doğru tırmanmaya başlamıştı. Yeni bölgeler, yeni çarşılar biçimlenmişti. Yenikent, Çenesuyu ve 60 Evler. Ama ayrımlı bakmasını bilenlere hala tek bir Derince vardı.

Anılarım belleğimde canlanıyor, sohbet ve söyleşilerden ek bilgiler akıyor ve ben Derince’yi sokak sokak cadde cadde görüntülüyordum. Notlarımı derliyor ve çocukluk düşlerimi gerçeğe dönüştürmeye çalışıyordum. Ortaya tamamlanmamış da olsa bir şeyler çıkmıştı. Bu çalışmamı geçici olarak Internet’e bir dostumun sitesine yükledim. "Derince’nin Geçmişi". Bir biçimde bu yazıya erişir ve okursanız siz de kendinizden bir parça bulacaksınız onda. Bundan eminim. Hatta eksik gedik diye hayıflanacaksınız. Bazı bilgilerin eklenmesi ya da çıkartılması gerekir diyeceksiniz.

Derince, İzmit ve onun uzak yakın çevresi için ne tür çabalar içine girdiğimi öğrenmek isteyenler Internet’te adıma yani “erkan kiraz” ya da “erkankiraz” olarak arama yaptırabilirler. Ben Derince’de doğup büyüdüm. Ona çok şey borçlu olduğumu düşünüyorum. Ona vefa borcumu ödemek nasıl olabilir derdim hep kendi kendime. Derince’nin belgelenmesi, görüntülenmesi ve arşivlenmesi bu vefa borcunu öder mi bilmiyorum. Ama gönlüm rahat. Bu konuda ilk adımı attım. Ortaya bir şeyler koydum. Benden sonra benzer çaba içine gireceklere bir başlangıç oluşturacaktır çabalarım. Internet’teki yazılarımdan Derinceli olan ama ondan bir biçimde uzak düşmüşler bana eriştiler. Ne de mutluydular. Çocukluklarının geçtiği sokak ya da köşelerin resimlerini gördüklerinde ya da anılarda kendi çocukluklarını bulduklarında.

Ekpres Derince Gazetesi’nde Derince için bir şeyler yazar mısın önerisi ne mutlu etti beni bilemezsiniz. Bu gazeteyle Derinceliler’e daha yakın olacağımı ve onlarla birçok şeyi paylaşabileceğimi düşündüm. Amacım Derince’nin dününü, bugününü ve gelecekte neler olabileceğinin kaydını düşmek. Derince'ye dair bir şeyler paylaşmak isteyenler bana erkankiraz@yahoo.com ya da erkankiraz-41@hotmail.com adreslerinden erişebilirler.

©Copyright Hakkı Erkan Kiraz’a Aittir. Tüm Hakları Saklıdır. Bu yazı ancak kaleme alanın önceden yazılı izni alınarak tekrar yayınlanabilir ya da dağıtılabilir. © Copyrighted to Erkan Kiraz. All Rights Reserved. This study may be re-copied or re-distributed only with prior consent of its Author. Written & Edited By Erkan Kiraz erkankiraz@yahoo.com on various dates.

Access Info; Erkan KIRAZ; Work Address; Import & Export Expert, Toyota Otomotiv Türkiye A.S. P.K.161, Adapazari, Nehirkent 54000, Turkey. Tel: +90-264-295 10 82 Direct, Fax: +90-264-295 00 82, erkan.kiraz@toyotatr.com Home Address; Kentsa Sitesi. A15, D: 1, Alikahya-Izmit, Turkey. Home Tel; +90-262- 319 41 00, GSM; +90-532-613 31 02, E-Mails; erkankiraz@yahoo.com, erkankiraz-41@hotmail.com, URLs; http://www.mtuncel.com, http://www.gezinotlari.net, http://erkankiraz.blogspot.com, http://erkankiraz.multiply.com/, http://www.panoramio.com/user/2404315.